ممکن است پیروان ادیان دیگر، ما مسیحیان را به بی حرمتی نسبت به شریعت متهم کنند. متأسفانه در بعضی موارد این اتهامها وارد است! ولی زندگی ما نباید اینگونه باشد.
پولس رسول قانون محبت را از روح القدس چنین آموخت و تعلیم داد : زیرا که تمامی شریعت در یک کلمه کامل می شود یعنی در اینکه همسایه خود را چون خویشتن محبت نما. این همان حکم قدیمی است که عیسی مسیح و بعد رسولان مسیح بر آن تاکید ورزیدند که ؛ همسایه خود را مثل خویشتن محبت نما (لاویان ۱۹: ۱۸؛ متی ۲۲: ۳۵-۴۰؛ مرقس ۱۲: ۳۱؛ رومیان ۱۳: ۸-۹؛ غلاطیان ۶: ۲). فراموش نکنیم که این قانون محبت، مثل آن شریعت سابق نمی باشد. قانون محبت، از زمین تا آسمان با شریعت و اجرای مراسم و قوانین مذهبی فرق دارد. پیش از هر چیز، باید به خاطر داشت که در زمان قبل آمدن عیسی مسیح خداوند، انگیزۀ یهودیان از اجرای دستوارت شریعت، نجات یافتن و دسترسی به خدا بود. حال آنکه، انگیزۀ ما مسیحیان از پیروی از شریعت محبت، کسب نجات نیست. ما نجات یافته ایم و محبت و اطاعت ما، نمونه ای است از عمق قدرشناسی مان نسبت به محبت عظیم خدا، ما به وسیلۀ فیض خدا و با ایمان به عیسی مسیح، نجات یافته ایم. نجات یافتن ما و قبول شدنمان در سایۀ اطاعت از قوانین مسیحیت نبوده است، بکله ما به خاطر هدیۀ فیض عیسی مسیح نجات پیدا کرده ایم. فرق دوم بین ما و ادیان دیگر در این است: یهودیان و پیروان ادیان دیگر، سعی دارند که با تکیه به قوت و توان خود از مراسم مذهبی و قوانین شریعت دین خود اطاعت نمایند. ولی ما مسیحیان به قوت خود محبت نمی کنیم، بلکه خود خدا با قوت روح القدس که در قلب ما ریخته شده است، ما را برای محبت کردن آماده می سازد. ما انسانها خود خواه تر از آن هستیم که بتوانیم دیگران را به طور کامل مورد محبت قرار دهیم. به هیمن دلیل است که روح القدس که در قلب و زندگی ما مسیحیان ساکن می باشد (رومیان ۵: ۵)، ما را کمک خواهد کرد که دیگران را آنگونه که باید مورد محبت قرار دهیم. این تستی است که باید خود را در آن روزانه بازبینی کنیم . ما مسیحیان باید از شریعت محبت پیروی نماییم. ولی این خداست که با کمک روح القدس، به ما قدرت محبت کردن را عطا خواهد نمود. زیرا هر عمل نیکویی که انجام میدهیم به و اسطۀ قدرت خدا در زندگی ما می باشد. ما ایمانداران مسیحی اگردربارۀ حکم اول یعنی خداوند خدای خود را به تمامی دل و تمامی جان و تمامی خاطر و تمامی قوت خود محبت نما (مرقس ۱۲: ۳۰) در روح القدس انجام ندهیم ؛ مطمئناً نخواهیم توانست همسایه خود را محبت داشته باشیم ومحبت ما نسبت به دیگران، زائیدۀ محبت ما به خدا می باشد. حکم دوم خود را در حکم اول قوت و قدرت می یابد .از سوی دیگر، اگر در زندگی ما نشانی از محبت به دیگران دیده نشود، هرگز قادر نخواهیم بود ادعا کنیم که خدا را دوست می داریم. محبت واقعی نسبت به خدا، همیشه به صورت محبت نسبت به دیگران نمایانگر خواهد شد (اول یوحنا ۴: ۲۰-۲۱). عیسی مسیح در باب حکم دوم از همسایه با یک مثل ساده و واضح صحبت می کند . لطفا آن را با دقت بخوانید و کمی بر آن تعمق کنید . عیسی در جواب وی گفت: “مردی که از اورشلیم به‌سوی اریحا می‌رفت، به دستهای دزدان افتاد و او را برهنه کرده، مجروح ساختند و او را نیم مرده واگذارده، برفتند. ۳۱ اتفاقاً کاهنی از آن راه می‌آمد، چون او را بدید از کناره دیگر رفت. ۳۲ همچنین شخصی لاوی نیز از آنجا عبور کرده، نزدیک آمد و بر او نگریسته از کناره دیگر برفت. ۳۳ “لیکن شخصی سامری که مسافر بود، نزد وی آمده، چون او را بدید، دلش بر وی بسوخت. ۳۴ پس پیش آمده، بر زخمهای او روغن و شراب ریخته، آنها را بست واو را بر مرکب خود سوار کرده، به کاروانسرایی رسانید و خدمت او کرد ۳۵ بامدادان چون روانه می‌شد، دو دینار درآورده، به سرایدار داد و بدو گفت این شخص را متوجه باش و آنچه بیش از این خرج کنی، در حین مراجعت به تو دهم. (لوقا ۱۰: ۲۵-۳۷).
