تفاوت بسیاری میان خوشبختی و برکت هست. پولس رسول در محرومیت های فراوان و دردها و مشقت های زندان ، آرامش داشت . در موقعیت هایی قوق العاده سخت ، تمامی خوش بحال ها روح و دلش را لبریز می ساختند.
باکانینی ، ویولون نواز بزرگ ، یک بار که برای نواختن به روی صحنه رفت ، کف زدن های مردم تازه تمام شده بود که وی نگاهی به ویولونش انداخت و متوجه شد که این ویولون اختصاصی و گرانبهای او نیست . یک لحظه مضطرب شد ، اما بعد واقعیت را به آن ها گفت و اضافه کرد « خانم ها ، آقایان ، اکنون باید ثابت کنم که آهنگ نه در ویولون بلکه در دردرون روح است » . و شروع کرد به نواختن؛ و با آن ویولون کهنه و فرسوده آن گونه نواخت که روح تمامی حضار مملو از وجد و شعف عمیق گردید ، و به یک باره تالار از غریو کف زدن های پرهیجان مردم به لرزه در آمد . استاد توانسته بود نشان دهد که واقعا ، آهنگ در درون ساز نیست بکله در روح .تو نیز ، ای روح افتاده در تجربیات تلخ ، وقتی بر صحنه دنیا قدم بر می داری ، به آسمان و زمین نشان بده که شادی و سرود تو وابسته به شرایط زندگیت ، اطرافیان و یا چیزهای دیدنی نیست. بلکه ترنم تو در روح توست که خداوندت خودش در آن قرار داده .
وقتی روحت از آرامش خداوند مملو است ، تو باید حتی بسیار زیباتر و دل انگیزتر از هر وقت دیگر به سرود خواندن در رنج و مشقت و در باران و طوفان ادامه بدهی .
