پس همین فکر در شما باشد که در مسیح عیسی نیز بود

غم به طور حیرت انگیزی بی فکر است . آن نه می خواهد یاد بگیرد و نه بفهمد . آیا دو خواهری که به کنار قبر عیسی آمدند ، درباره رستاخیز خداوندشان و بخصوص گفته های او درباره رستاخیز خویش چیزی یاد گرفته و یا فهمیده بودند؟ آنها بجز مرگ مسیح بر صلیب چیزی نمی دانستند .
دل های سوگوار بسیاری از قبرستان غم های خود قیام نموده اند ، اما شاهدان محزون بسیار دیگری درک نکرده اند که آنچه در ضعف کاشته شده است روزی در قوت خواهد برخاست .

تسلی دل های سوگوار در این است . این زن ها تصور کردند که زندگی عیسی در قبر خاتمه می یابد ، در حالی که این تدارکی بود برای تاجگذاری مسیح.

اما آنها درک نکرده و یاد نگرفته بودند . عزادار بودند و گریه می کردند و باز به سوی قبری بر می گشتند که فقط و برای همیشه قبر بود ،ساکت و غمگین .

در مورد بسیاری از ما نیز همین گونه است . هرکس قبری دارد ، که در کنارش می نشیند و می گوید : « این درد و رنج من درمان ندارد، من در این هیچ مفهومی نمی بینم ، من هرگز تسلی نخواهم یافت .»  اما درست در همین اوضاع قبرستانی و ناامید کننده ما است که خداوند با قوت قیامش منتظر است تا بر ما آشکار شود . هر جا امید کاملا ناپدید می شود ، برکات فراوان آغاز می گردد . در تاریک ترین لحظه ها است که پرتوهای درخشان نور طلوع می کند . وقتی ببینیم که خدا دردهای ما را شفا داده و به ما تسلی بخشیده است ، رنج ما کاهش خواهد یافت .

—
پس همین فکر در شما باشد که در مسیح عیسی نیز بود