«شیعه انگلیسی» و «مسیحیت آمریکایی» میدانی برای بقای ولایت فقیه
جمهوری اسلامی همانطور که در میدان سیاسی به یک دشمن همیشگی نیاز دارد، در حوزه‌ی دینی هم نیاز به تهدید و خطر همیشگی دارد تا در آن حیات «شیعه انقلابی» را تضمین کند.
مراسم اختتامیه ششمین دوره جشنواره کتاب دین و پژوهشهای برتر روز چهارشنبه هشتم دی ماه در تهران برگزار شد. سخنران اصلی این مراسم، فرامرز رفیع‌پور، از جامعه شناسان نزدیک به حکومت بود که درباره «اهمیت نظرات روحانیت در سازماندهی جامعه» صحبت کرد و به سازمان تبلیغات اسلامی پیشنهاد داد آن دسته حوزویان با سواد مثل «خسروشاهی» را جمع کنید و از نظرات آنها استفاده کنید.
او توصیه کرد که مهم نیست که موضع سیاسی آنها چه باشد، مهم این است که نظر روحانیت و طلاب در سازماندهی جامعه بسیار مهم است.
این جامعه شناس در بخشی از سخنانش مدعی شد، که غرب و مسیحیت از انقلاب اسلامی وحشت دارند. او تاکید کرده، «اسلام دوبار به اروپا و مسیحیت صدمه زده بود؛ یکبار از طرف جنوب و اندلس، یکبار هم از طرف عثمانی».
او عنوان کرد، چون بنیانگذار انقلاب اسلامی در مقابل مستکبران ایستاد آنها تصمیم گرفتند ضد ایران بسیج شوند و گفتند باید نظام مذهبی در مقابل حکومت قرار بگیرد.
در واقع این جامعه شناس، کارکرد مسیحیت را تقابل با انقلاب اسلامی می‌داند. از این رو تاکید کرده، حکومت اسلامی باید از فضلا و طلاب حمایت کند تا حول محور ولایت فقیه منسجم شوند.
“رو در رو قرار دادن ولایت فقیه و مسیحیت در حالی است که جمهوری اسلامی و علما و فضلای حوزه، مسیحیان را به دو گروه خوش خیم و بدخیم تقسیم کرده اند.
دسته خوش خیم همان گروه مسیحیانی هستند که زاویه‌ای با جمهوری اسلامی ندارند و فارغ از آنکه متعلق به کدام گرایش و اندیشه هستند، همین که دست در دست جمهوری اسلامی داشته باشند و در فرآیند سیاسی مدیحه گوی انقلاب باشند، مورد تایید هستند.
اما آندسته مسیحیانی که مطالباتی اعم از حقوق اقلیت‌ها، آزادی مذهبی، آزادی اندیشه و لزوم برقراری عدالت و امنیت طبق قانون اساسی داشته باشند، همان‌هایی هستند که ( به گفته آنان) از جانب غربی‌ها خط می‌گیرند که جاسوس و هدفشان تهدید امنیت ملی است و عاقبتشان زندان و سرکوب.
همچنان که جمهوری اسلامی شیعه را به دو دسته شیعه جعفری و شیعه انگلیسی تقسیم کرده، مسیحیت را هم به دسته‌هایی تقسیم کرده که یک سر آن خودی‌ها هستند و سر دیگرش غربی ها.
این تفکیک به جمهوری اسلامی فرصت می‌دهد که به گروه دوم نگاه امنیتی داشته باشد. یعنی در فضایی مشوش و مبهم حس تقابل بین دو قطبی «شیعه‌ی جعفری – مسیحیت آمریکایی» را روز به روز بیشتر کند.
همچنان که مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران در سخنانی در مسجد «الجواد» کرج گفته:« آمریکا، انگلیس، اسرائیل طالب مسیحیت هستند و برای آنان و و دیگر کشورهای اروپایی دین اسلام خطرناک است».
همانطور که جمهوری اسلامی در میدان سیاسی برای ادامه حیات خود نیاز به یک دشمن همیشگی دارد تا توجیهی برای ادامه رفتارهای رادیکال و انقلابی داشته باشد، در میدان دین و اعتقادات مذهبی هم نیاز به دشمن دارد. دشمنی که یکی از اصلی‌ترین آنها مسیحیت است.
به باور جمهوری اسلامی «مسیحی مطالبه‌گر» که به حقوق مدنی و قانونی خود آشناست، در زمره مسیحیان آمریکایی و غربی هستند. در واقع یکی از دلایل اصلی مسیحیت ستیزی جمهوری اسلامی نیاز به زیست در چنین فضای متشنجی است.
