سومین مکالمه
(1:22-23:27)
الیفاز:
1-2آیا انسان فانی می‌تواند فایده‌ای به خدا برساند؟
حتّی عاقلترین انسان، نمی‌تواند برای او مفید باشد.
3هرقدر که صالح و درستکار باشی، باز هم برای خدا مفید نیستی
و بی‌عیب بودن تو برای او سودی ندارد.
4او تو را به‌خاطر تقوی و خداترسی تو،
مجازات نمی‌کند.
5گناهان تو بی‌شمار
و شرارت تو بسیار زیاد است،
6زیرا لباسهای دوستانت را که به تو بدهکار بودند، گرو گرفتی
و آنها را برهنه گذاشتی.
7به تشنگانِ خسته آب ندادی
و نان را از گرسنگان دریغ کردی.
8با استفاده از قدرت
و مقامت صاحب زمین شدی.
9تو نه تنها به بیوه زنان کمک نکردی،
بلکه مال یتیمان را هم خوردی و به آنها رحم ننمودی.
10بنابراین در دامهای وحشت گرفتار شده‌ای
و بلای ناگهانی بر سرت آمده است.
11در ظلمت و ترس به سر می‌بری
و بزودی سیلاب فنا تو را در خود فرو می‌برد.
12خدا بالاتر از آسمانهاست.
ستارگان را بنگر که چقدر دور و بلند هستند.
13با این‌همه تو می‌گویی که خدا چطور می‌تواند،
از پس ابرهای تیره و غلیظ شاهد کارهای من باشد و مرا داوری کند.
14ابرهای ضخیم او را احاطه کرده است
و از بالای گنبد آسمان که بر آن می‌خرامد، نمی‌تواند مرا ببیند.
15آیا می‌خواهی راهی را دنبال کنی
که گناهکاران در گذشته از آن پیروی می‌کردند؟
16آنها به مرگ نابه‌هنگام گرفتار شدند
و اساس و بنیادشان را سیلاب فنا ویران کرد.
17زیرا آنها به قادر مطلق گفتند:
«با ما کاری نداشته باش. تو نمی‌توانی به ما کمک کنی.»
18درحالی‌که خدا خانه‌هایشان را از هرگونه نعمت پر کرده بود.
به همین جهت، من خود را از راه ایشان دور می‌کنم.
19وقتی شریران هلاک می‌شوند،
اشخاص صالح و بی‌گناه شادی می‌کنند و می‌خندند
20و می‌گویند: «بدخواهان ما از بین رفتند
و دارایی و مالشان در آتش سوخت.»
21پس ای ایّوب،
با خدا آشتی کن و از دشمنی با او دست بردار؛
تا از برکات او برخوردار شوی.
22تعالیم او را بپذیر
و کلام او را در دلت حفظ کن.
23اگر به سوی خدا بازگردی
و بدی و شرارت را در خانه‌ات راه ندهی،
آنگاه زندگی گذشته‌ات به تو بازمی‌گردد.
24طلایت را دور بینداز،
طلای نابت را در بستر خشک رودخانه بینداز.
25آن وقت خود خداوند طلای خالص
و نقرهٔ تو خواهد بود.
26آنگاه پیوسته به او اعتماد خواهی نمود
و از وجود او لذّت خواهی برد.
27وقتی به حضور او دعا کنی، دعایت را می‌پذیرد
و می‌توانی نذرهایت را بجا آوری.
28هر تصمیمی که بگیری، در انجام آن موفّق می‌شوی
و راههایت همیشه روشن می‌باشند.
29خدا مردمان حلیم و فروتن را سرفراز
و اشخاص متکبّر را خوار و ذلیل می‌سازد.
30پس اگر درستکار بمانی و گناه نکنی،
او تو را نجات خواهد داد.