ایّوب
1-2شما چه مددکاران خوبی
برای منِ مسکین و بیچاره هستید!
3و با پندهای عالی و گفتار حکیمانه
مرا متوجّه حماقتم ساختید!
4چه کسی به این سخنان شما گوش می‌دهد
و چه کسی این حرفها را به شما الهام کرده است؟
بلدد
5ارواح مردگان، آبها و موجوداتی که در آنها زندگی می‌کنند،
در حضور خدا می‌لرزند.
6در دنیای مردگان، همه‌چیز برای او آشکار است
و هیچ چیزی از نظر او پوشیده نیست.
7خدا آسمان را در فضا پهن کرد
و زمین را بی‌ستون، معلّق نگه داشته است.
8او ابرها را از آب پُر می‌سازد
و ابرها از سنگینی آن نمی‌شکافد.
9روی ماهِ بدر را با ابر می‌پوشاند و از نظرها پنهان می‌کند.
10او افق را بر روی اقیانوسها کشید
و با آن تاریکی را از روشنایی جدا کرد.
11وقتی او تهدید می‌کند، ستونهایی که آسمان را نگه می‌دارند
می‌لرزند و به ارتعاش درمی‌آیند.
12با قدرت خود، دریای متلاطم را آرام می‌سازد
و با حکمت خود، هیولای دریایی را رام می‌کند.
13روح او آسمانها را زینت داده است
و دست او مار تیزرو را هلاک کرده است.
14اینها فقط قسمتی از کارهای بزرگ اوست؛
ما فقط زمزمه‌ای شنیده‌ایم.
چه کسی می‌تواند، در برابر قدرت عظیم او بایستد.»