نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
برخی این پرسش را مطرح کرده اند که چرا پیامبران فقط محدود به قوم اسرائیل بوده اند؟ چرا خدای نیکو و مهربان اجازه نداد تا پیامبرانی در کشورهای شرق آسیا نظیر چین ظهور نمایند؟
پاسخ این پرسش در کتاب پیدایش موجود است. زمانی که نوح و خانواده اش از طوفان سهمگین نجات یافتند، همگی خداپرست بودند. اما نسل پسران نوح (سام، حام، یافث) بعد از واقعه برج بابل (پیدایش فصل ۱۱)، در جهان پراکنده شدند (پیدایش فصل ۱۰).
بسیاری از مفسران کتاب مقدس معتقدند که ابراهیم از طریق سام با خدای حقیقی آشنا شد. بدون شک، سام تا آخر عمرش خدا را به مردم معرفی می کرد. احتمالا گزارش پراکندگی بشر در سراسر جهان توسط سام تهیه شد و متن آن را به ابراهیم داد.
سام چگونه می دانست که مردم در چه بخش هایی از دنیای آن روز سکنی گزیده اند؟ تردیدی نیست که سام اخبار مربوط به سکونت نسل او و برادرانش را در سرزمین های جدید، از طریق مسافران می شنید. می توان تصور کرد که او سرگذشت خود را برای مسافران تعریف می کرد و از خدای حقیقی سخن می گفت.
خواست و اراده خداوند آن بود که ملتی خداپرست به وجود آید تا او را به همه ملل معرفی کنند. ابراهیم به خدا ایمان آورد و نسل او (قوم اسرائیل) ماموریت یافت تا این هدف را تحقق بخشد.
قرن ها بعد، اکثر یهودیان توسط آشوری ها و بابلی ها به بین النهرین (عراق کنونی) تبعید شدند. با سرنگونی امپراطوری بابل توسط ارتش پارس، یهودیان به ایران مهاجرت کردند. امپراطوری پارس تا نزدیکی مرزهای چین امتداد داشت. گزارش های باستانی نشان می دهند که یهودیان حتی در هندوستان نیز می زیستند.
بنابراین دور از ذهن نیست که نسخه های عهدعتیق در سرزمین های دوردست نیز وجود داشت و مردم آن مناطق تا حدی با شریعت یهود و خدای حقیقی آشنا بوده اند.
روایتی کهن گزارش می دهد که یکی از شاگردان مسیح به نام توما وارد قلمرو امپراطوری پارس شد و به بشارت انجیل پرداخت. سپس از آن جا به هندوستان رفت.
نویسنده رساله به عبرانیان نوشت:”خدا خود را به روش های مختلف نشان می دهد” (عبرانیان فصل ۱ آیه ۱). این روش ها در مناطق دوردست می توانست شامل گفتار، معجزات، خواب و حتی رویا باشد.
برخی از مفسران معتقدند که مجوسیان که از مسیح دیدار کردند، ساکنان مقیم امپراطوری پارس بودند و به همین دلیل از پیشگویی های عهدعتیق درباره آمدن مسیح موعود مطلع بودند. این احتمال هم وجود دارد که خدا از طریق خواب با مجوسیان درباره معنای ستاره سخن گفته بود. زیرا خدا از طریق خواب به مجوسیان هشدار داد به اورشلیم مراجعت نکنند و از راه دیگری به وطن باز گردند (متی فصل ۲ آیه ۱۲).
