کتاب مقدس به روشنی بیان می کند که تمام انسانها خلقت خدا هستند (کولسیان ۱۶:۱)، و خدا تمام جهان را دوست می دارد (یوحنا ۱۶:۳)، اما تنها آنانیکه دوباره متولد شده اند، فرزندان خدایند (یوحنا ۱۲:۱؛ ۵۲:۱۱؛ رومیان ۱۶:۸؛ اول یوحنا ۱:۳-۱۰).
در کتاب مقدس، هرگز از گمشدگان به عنوان فرزندان خدا اشاره نشده است. افسسیان ۳:۲ به ما می گوید که پیش از آنکه نجات یافته باشیم، «به‌‌طبع محکوم به غضب خدا بودیم» (افسسیان ۱:۲-۳). رومیان ۸:۹ می گوید که «فرزندان جسمانی نیستند که فرزند خدایند، بلکه فرزندان وعده، نسل ابراهیم شمرده می‌شوند.» به جای اینکه به عنوان فرزندان خدا مولود شده باشیم، در گناه به دنیا آمدیم، که ما را از خدا جدا می سازد و ما را با شیطان یعنی دشمن خدا در یک صف قرار می دهد (یعقوب ۴:۴، اول یوحنا ۸:۳). عیسی گفت، «اگر خدا پدر شما بود، مرا دوست می‌داشتید، زیرا من از جانب خدا آمده‌ام و اکنون در اینجا هستم. من از جانب خود نیامده‌ام، بلکه او مرا فرستاده است» (یوحنا ۴۲:۸). سپس عیسی در چند آیه بعد در یوحنا ۴۴:۸ به فریسیان می گوید که «شما فرزندان پدر خود، ابلیس هستید و آرزوهای پدر خود را به عمل می آورید.» این واقعیت که افرادیکه نجات ندارند فرزندان خدا نیستند، در اول یوحنا ۱۰:۳ نیز دیده می شود: «فرزندان خدا و فرزندان ابلیس این‌‌گونه آشکار می‌شوند: آن که پارسایانه عمل نمی‌کند، از خدا نیست، و چنین است آن که برادر خود را محبت نمی‌نماید.»
ما زمانی که نجات می یابیم، فرزندان خدا می شویم چرا که از طریق رابطه با عیسی مسیح در خانواده خدا به فرزندی پذیرفته می شویم (غلاطیان ۵:۴-۶؛ افسسیان ۵:۱). این به وضوح در آیاتی نظیر رومیان ۱۴:۸-۱۷ دیده می شود: «…زیرا آنان که به‌‌وسیله روح خدا هدایت می‌شوند، پسران خدایند. چرا‌که شما روح بندگی را نیافته‌اید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافته‌اید که به‌‌واسطه آن ندا در‌‌می‌دهیم: “اَبّا، پدر.” و روح، خود با روح ما شهادت می‌دهد که ما فرزندان خداییم. و اگر فرزندانیم، پس وارثان نیز هستیم، یعنی وارثان خدا و هم‌ارث با مسیح. زیرا اگر در رنجهای مسیح شریک باشیم، در جلال او نیز شریک خواهیم بود.» آنانیکه نجات یافته اند، «از طریق ایمان به مسیح عیسی فرزند خدایند» (غلاطیان ۲۶:۳) چرا که خدا بنا‌بر خشنودی اراده خود، ما را از پیش تعیین کرد تا به واسطه عیسی مسیح از مقام پسرخواندگی او برخوردار شویم» (افسسیان ۵:۱).
