بَعْل یکی از بزرگترین خدایان و بت اعظم کنعانیان بوده و مورد پرستش آنان قرار می‌گرفته است. معمولا در معابد بعل، بتهای دیگر از جمله اشیره وجود داشته، که با هم مورد پرستش مردم قرار می‌گرفته است. کنعانیان نخست زاده خود را در سن کودکی به صورت زنده در قربانگاه بعل می‌سوزانیدند و برای جلب توجه بعل خود را زخمی می‌کردند.
در زمانی که ایلیا انبیای بعل را که چهارصد و پنجاه نفر بودند، برای چالش به کوه کرمل دعوت کرد، انبیای بعل خود را برای آنکه بعل به خواست آنان پاسخ دهد، زخمی کردند. جدئون به فرمان خداوند مذبح بت بعل را که متعلق به پدرش، یوآش بوده است، خراب می‌کند. به علت نزدیکی قوم اسرائیل با قومهای بت پرست، در بسیاری از موارد قوم اسرائیل و پادشاهانش روی به پرستش بتهای آنها و از جمله بعل می‌آوردند. منسی و اخاب پس از به سلطنت رسیدن به پرستش بعل روی آورده و در خانه خدا برای بَعل مذبح ساخته و آنرا بین قوم ترویج دادند. تعداد چهارصد و پنجاه تن از انبیای بعل بر سر سفره ایزابل همسر اخاب غذا می‌خوردند و تعداد مذبح‌های این بت به تعداد کو چه‌های اورشلیم بوده که نشان دهند وسعت پرستش این بت در نزد مردم بوده است. در کنار معابد بعل خانه لواط کارها و زنان روسپی قرار داشته است. یوشیا پس از شنیدن کتاب عهد خداوند، دستور خراب کردن و پاکسازی خانه خداوند و مذبح‌ها را از بت بعل داده و تمامی آنان سوزانیده شدند. یهویاداع خانه بعل را ویران و قربانگاه‌ها و مجسمه‌های آنان را شکسته و کاهن آنرا کشت. خداوند به ایلیا گفت که هنوز هفت هزار نفر در قوم اسرائیل وجود دارد که بت بَعل را مورد پرستش قرار نداده‌اند.
منبع: رازگاه
