خوانده شده ‌ایم یا برگزیده هستیم؟‌۳

قسمت سوم

آشتی میان دو نظر
در دهه ‌های گذشته، عده‌ای از پیروان کالون نظر او را تعدیل کرده‌اند و اظهار می‌دارند که انسان دارای آزادی اراده و انتخاب است، اما خدا ارادۀ آزاد او را به ‌شکلی بر می ‌انگیزد که ایشان نجات را انتخاب کنند. به این تعلیم می‌گویند آموزۀ کالوینیسم معتدل.

سؤال دیگری که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا همۀ کسانی که «اظهار ایمان» می‌کنند و به کلیسا می‌پیوندند جزو «برگزیدگان» هستند؟ اگر هستند، پس چرا بعضی از آنان بعد از مدتی ایمان خود را انکار می‌کنند و در بی‌ایمانی از دنیا می‌روند؟

پاسخ کالوینیسم این است که ایشان از ابتدا از «ایمان نجات‌بخش» برخوردار نبودند. ایمان ایشان اصیل نبود. در این زمینه، می‌توان به مَثـَل گندم و کرکاس اشاره کرد. اما پاسخ آرمینی‌ها به این سؤال این است که ایشان ایمان آوردند و بعد لغزش خوردند. با توجه به پاسخ هر دو مکتب به این سؤال، پی می‌بریم که در واقع گویا هر دو طرف همان نکته را به‌نوعی به دو طریق مختلف مطرح می‌سازند. شاید بتوان گفت که هر دو به‌نوعی به این نتیجه می‌رسند که همۀ کسانی که امروزه اظهار ایمان می‌کنند، ممکن است روزی منکر ایمان شوند. در واقع، این دو نظر، از دو دیدگاه متفاوت به قضیه‌ای واحد می‌نگرند.

سوء درک کالوینیسم

گاهی اوقات دیده می‌شود که حتی معلمین کالوینیست هم عقیدۀ خود را اشتباه مطرح می‌سازند. امنیت ابدی نجات برگزیدگان به این معنی نیست که همۀ کسانی که اظهار ایمان می‌کنند، جزو «برگزیدگان» هستند، چرا که همان گونه که گفتیم، ممکن است کسی که امروز اظهار ایمان می‌کند، از «ایمان نجات‌بخش» یا ایمان اصیل برخوردار نباشد. این آن چیزی است که کالون اظهار می‌دارد و باید آن را درست درک کرد.

در ضمن، امنیت ابدی برگزیدگان به معنی بی ‌مبالاتی و زندگی بی ‌بند و بار نیست. پطرس رسول می‌فرماید: «پس ای برادران، هر چه بیشتر بکوشید تا فراخواندگی و برگزیدگی خویش را تحکیم بخشید، چرا که اگر چنین کنید، هرگز سقوط نخواهید کرد.» (دوم پطرس ۳:‏۱۰). مفهوم این آیه بسیار روشن است، زیرا می‌گوید که گرچه عده ‌ای برگزیده شده ‌اند، اما ایشان باید برگزیدگی خود را ثابت کنند تا سقوط ننمایند.

نتیجه گیری
از آنجا که هر دو نظر در کتاب‌مقدس ذکر شده، نمی‌توان هیچ ‌یک را رد کرد. اما با توجه به اینکه خدا در بُعد زمان نیست، می‌توان هر دو را درک کرد. باید نهایت تلاش خود را بکنیم تا دعوت و برگزیدگی خود را ثابت کنیم، زیرا در غیر این صورت، ثابت کرده‌ایم که جزو برگزیدگان نیستیم. در اینجا، هم حاکمیت خدا را مد نظر قرار داده‌ایم و هم آزادی ارادۀ انسان را.

پایان
منبع: وبلاگ برادر آرمان رشدی