قسمت اول
آغاز کلیسا
کلیسا ۵۰ روز پس از رستاخیز مسیح آغاز شد. عیسی وعده داده بود که کلیسایش را بنا خواهد کرد (متی ۱۸:۱۶)، و وعده آمدن روح القدس در روز پنطیکاست را داده بود (اعمال ۱:۲-۴). کلیسا (اِکلیسا) که به معنی «جماعت فراخوانده شده» است رسماً آغاز شد. سه هزار نفر به موعظه پطرس در آن روز پاسخ دادند و انتخاب کردند که مسیح را پیروی کنند.
افراد اولیه ای که به مسیحیت روی آورده بودند یا یهودی بودند یا به تازگی به یهودیت گرویده بودند، و کلیسا در اورشلیم متمرکز بود. به این خاطر، مسیحیت در ابتدا به عنوان یک فرقه یهودی و وابسته به فریسیان، صدوقیان، یا اِسین ها به نظر می رسید. اما آنچه رسولان موعظه می کردند از بیخ متفاوت بود با چیزی که گروههای دیگر یهودی تعلیم می دادند. عیسی، مسیح یهودی (پادشاه مسح شده) بود که آمده بود تا شریعت را محقق کند (متی ۱۷:۵) و عهد جدیدی را بر پایه مرگش بنیاد نهد (متی ۲۴:۱۴). این پیام، با این اتهام که آنان مسیح خودشان را کشته بودند، بسیاری از رهبران یهودی را خشمگین کرد و برخی مثل شائول طرسوسی (پولس رسول) را بر آن داشت که «طریقت» را به کلی نابود کند (اعمال ۱:۹-۲).
بسیار شایسته است که بگوییم ریشه های مسیحیت در یهودیت است. عهد عتیق بنیان عهد جدید را می گذارد و غیر ممکن است که بدون دانشی خوب از عهد عتیق، مسیحیت را به طور کامل بفهمیم (نگاه کنید به متی و عبرانیان). عهد عتیق ضرورت مسیح را شرح می دهد که شامل تاریخ قوم مسیح، و پیشگویی آمدن مسیح است. عهد جدید تماماً درباره آمدن مسیح و کار او برای نجاتمان از گناه است. عیسی در زندگی خود، بیش از ۳۰۰ نبوت مشخص را محقق کرد و ثابت کرد که او همان است که عهد عتیق انتظارش را می کشیده است.
ادامه دارد
