عید پسح که در زبان انگلیسی Passover و در عبری توراتی פסח نامیده می‌شود، به مفهوم گذر و عبور، یادآور رفتن یهودیان از مصر پس از چهار صد سال زندگی ناخواسته آنها در اسارت فرعون مصر است.
یهودیان ایران عید پسح را جشن فطیر نیز نامیده‌اند که یادآور شتاب یهودیان در سرزمین مصر به هنگام تلاش در خروج هرچه زودتر از این سرزمین است بدون آنکه سپاهیان فرعون از این خروج یهودیان آگاه شوند.
عید پسح که در شب پانزدهم ماه عبری نیسان آغاز می‌شود، جشن آزادی نیز نامیده‌اند و بدلیل هم‌زمانی با آغاز بهار، به عنوان عید بهار یهودیان نیز گرامی داشته می‌شود.
یهودیان محلی و خارجی بسیاری در کوی و برزن‌های باستانی شرق اورشلیم و سایر نقاط مهم اسرائیل گردش و تردد می‌کنند و هر بامداد نیز گروه گروه در کنار «دیوار ندبه» برای نیایش‌ها گرد می‌آیند، در چند قدمی این مکان، مسیحیان محلی همراه با ده‌ها هزار زائر مسیحی خارجی، آیین‌های عید پاک (قیام ) را در شرق اورشلیم و بیت لحم برگزار می‌کنند.
در واقع مفهوم بزرگ عید پسح، تاکید بر ارزش آزادی برای انسانهاست. یهودیان در شب عید داستان خروج از سرزمین بردگی مصر را بازگو می کنند و پروردگار را سپاس می گویند که آزادی را به آنان باز گرداند.
در نیایش عید (הגדה – هگادا) آمده است که یهودیان باید داستان خروج از مصر و بازیافتن آزادی را همیشه به یاد داشته باشند و آن را به فرزندان و نوادگان خویش نیز بیاموزند زیرا انسان آزاد زاده شده و آزاد باید زیست کند.
نان فطیر که در هفت روز عید زینت بخش سفره یهودیان است، از خمیر بدون مایه پخته شده است. این عید هشت روز است که روز نخست و روز پایانی عید پسح مقدس است و یهودیان کارهای روزانه را کنار می گذارند و به نیایش و استراحت و شادی می پردازند.
