سرود آساف، یک شهادت
دعا برای استقرار مجدّد قوم
1ای شبان اسرائیل به ما گوش بده.
ای که طایفهٔ یوسف را همانند گلّهٔ گوسفند راهنمایی می‌کنی
و بر بالای فرشتگان نگهبان جلوس نموده‌ای، تجلّی فرما.
2قدرت خود را بر طایفه‌های افرایم،
بنیامین و منسی نمایان ساز
و ما را نجات بده.
3خدایا، ما را بازآور.
بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.
4ای خداوند متعال، تا به کی بر قوم خود غضبناک خواهی بود
و دعای ما را مستجاب نخواهی کرد؟
5غم و غصّه را خوراک ما ساختی
و جام ما را از اشک لبریز گرداندی.
6سرزمین ما را میدان تاخت و تاز همسایگان ما کردی
و دشمنان ما، ما را مسخره می‌کنند.
7ای خدای متعال، ما را به پیشگاه خود بازآور.
بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.
8تو ما را مانند درخت مو از مصر بیرون آوردی
و در سرزمین کنعان نشاندی و مردمی را که در آن سرزمین بودند، از آنجا بیرون راندی.
9آنجا را پاک کردی
و قوم تو در آنجا ریشه دوانیده، سراسر آن سرزمین را پُر ساختند.
10کوهها را با سایهٔ خود پوشاندند
و با شاخههای خویش درختان سدر را دربر گرفتند.
11شاخههای خود را تا سواحل دریای مدیترانه از یک سو
و تا رود فرات از سوی دیگر گستردند.
12پس چرا دیوارهای آن را فرو ریختی،
تا هر رهگذری میوه‌های آن را بچیند؟
13گرازها آن را پایمال کنند
و حیوانات وحشی آن را بخورند.
14ای خدای لشکرها، به سوی ما بازگرد،
از آسمان نگاه کن و ببین،
و بر این درخت مو توجّه فرما.
15بیا و این تاکی را که خودت نشاندی، حفظ کن،
این تاکی که آن را تنومند نمودی.
16دشمنان ما، آن را آتش زدند و ویران کردند،
پس آنها را به غضب خود گرفتار کن و از بین ببر.
17امّا از قومی که خودت برگزیده‌ای و قدرت بخشیده‌ای
حمایت کن و محافظت فرما.
18ما هرگز دوباره از تو روی بر نمی‌تابیم،
ما را زنده نگه‌دار و ما تو را ستایش خواهیم كرد.
19ای خدای متعال، ما را به پیشگاه خود بازآور.
بر ما رحم فرما و ما را نجات بده.