قسمت چهارم، اعتقادات مورمونها
مورمونها اعتقاد دارند که خدا زمانی مانند ما، یک انسان فانی بود، اما در اثر پیشرفت دائمی، خدا شد. ما نیز اگر دین مورمون را با وفاداری پیروی کنیم، می‌توانیم خدا شویم. جوزف اسمیت (Joseph Smith)، بنیانگذارِ این فرقۀ منحرف چنین گفته است: “اگر قرار بود خدای پدر را امروز ببینید، او را به شکل یک انسان می‌دیدید . . . او زمانی انسانی بود مانند ما! آری، خودِ خدا، پدرِ همگیِ ما، بر روی زمین ساکن بود.”. در یکی از نشریه‌های این فرقه چنین نوشته شده: “خودِ خدا زمانی همان گونه بود که ما امروز هستیم. او انسانی است برافراشته‌شده.”.
میلتون هانتِر (Milton Hunter)، یکی از رهبران اولیۀ مورمونها چنین نوشته: “خدا، پدر آسمانی، زمانی انسانی فانی بود که از مکتب زندگی زمینی گذر کرد، مشابه آنچه که امروز ما از آن گذر می‌کنیم. او از طریق اطاعت از حقایق انجیل جاودانی، خدا و موجودی جلال‌یافته گردید. این حقایق امروز نیز در دسترس ما قرار گرفته تا از آن اطاعت کنیم.”.
مورمونها برای اثباتِ اعتقاد خود، به کتاب پیدایش، یعنی اولین کتابِ تورات مراجعه می‌کنند که در آن، شرح آفرینش عالم هستی آمده است. در این کتاب، در فصل اول، آیات ۲۶ تا ۲۷ چنین آمده: “خدا گفت: آدم را به صورت ما و موافقِ شبیه ما بسازیم . . . پس خدا آدم را به صورت خود آفرید.”. مورمونها می‌گویند که اگر خدا انسان را شبیه به خود ساخت، پس خودش نیز حتماً بدنی مانند ما انسان‌ها داشته است. اما مورمونها توجه ندارند که منظور از آفریده شدنِ آدم و حوا به صورت خدا، این است که انسان از نظر قابلیت‌های معنوی و اخلاقی شبیه خدا است، نه از نظر جسمانی. در کتاب‌مقدس آمده که “خدا انسان نیست . . .” (اعداد ۲۳:۱۹). مسیح نیز در انجیل یوحنا ۴:۲۴ فرمود: “خدا روح است و هر که او را پرستش کند، می‌باید به روح و راستی بپرستد.”. البته گفتنِ این آیات به مورمونها بی‌فایده است، زیرا ایشان معتقدند که کتاب‌مقدس تحریف شده است.
این مطلب ادامه دارد.
منبع: رادیو مژده
