برای مسیحیان اقتدار نهایی برای انتخاب چیزی باید بر اساس کلام خدا باشد. در اینجا به چند قانون تصمیم گرفتن در نور کلام خدا می پردازم. من آنها را در مورد مسیحیت و نوشیدن الکل استفاده خواهم کرد ولی می توانند در باره هر مورد دیگری در عمل در زندگی مسیحی نیز استفاده شوند. هر ساله در کشورم آمار مبهوت کننده از دست دادن زندگیها و دارائی ها بدست می آید که مربوط به مصرف الکل می باشد. مشکلات اجتماعی همراه سوءاستفاده از الکل غم انگیز است. کتاب مقدس در این باره چه می گوید؟ آیا مصرف الکل یک گناه برای مسیحیان محسوب می شود؟ بالاترین الویت در زندگی مسیحیان می باید جلال دادن خدا باشد (انجیل متی ۲۲: ۳۷ – ۳۸). تجلی این ارزش می باید از قلب بجوشد و در انتخابهای ما ظاهر شود. برای مسیحیان اقتدار نهایی برای انتخاب چیزی باید بر اساس کلام خدا باشد. زمانی که بر اساس قانون کلام خدا تصمیمی می گیریم، در حقیقت احترام گذاشتن به او و نشان دهنده محبت ما به اوست (انجیل یوحنا ۱۵ : ۱۰). در اینجا به چند قانون تصمیم گرفتن در نور کلام خدا می پردازم. من آنها را در مورد مسیحیت و نوشیدن الکل استفاده خواهم کرد ولی می توانند در باره هر مورد دیگری در عمل در زندگی مسیحی نیز استفاده شوند. نوشیدن الکل و حکم مستقیم آن در کتاب مقدس در خیلی از قسمتهای کتاب مقدس مستی به عنوان یک گناه محکوم شده است. در افسسیان ۵: ۱۸ پولس فرمان می دهد که نباید مست شراب شویم بلکه از روح القدس پر شویم. باید با روح القدس کنترل شویم نه با الکل یا چیز دیگری. به ما حکم شده که هشیار بوده و از اثرات مستی خودداری کنیم. در تلاش ما برای جلال خدا، زمانی که قوانین کلام خدا را در تجربیات زندگی روزانه خود بکار می بریم، افکار ما باید پاک و حساس بوده باشد. رومیان ۱۳: ۱۳ می گوید که ما بایستی “چنان رفتار کنیم که شایسته کسانی باشد که در روشنائی روز بسر میبرند و از عیاشی و مستی بپرهیزیم.” نه فقط باید از مستی بپرهیزیم بلکه حتی با چنین اشخاص معاشرت نکنیم ( اول قرنتیان ۵ : ۱۱ ). در این قسمت و دیگر قسمتهای کلام خدا مشخص است که خداوند از ما می خواهد که از زیانهای محکومیت الکل دوری کنیم. اگرچه مستی در کتاب مقدس به عنوان گناه قبیح شمرده شده اما هر نوع نوشیدنی اینطور نیست. از جائی که کتاب مقدس تعلیم نمی دهد که نوشیدن الکل یک گناه است، نباید اشتباها به عنوان یک گناه از پشت منبرهای کلیسا محکوم گردد. این لزومی ندارد که ارتباط خود را با برادری که الکل می نوشد قطع نمائیم. ما می توانیم به رابطه خود با برادران و خواهران خود که الکلیست نیستند در اروپا و دیگر قسمتهای جهان که به استفاده از الکل به مساوات سوء استفاده از آن نگاه نمی کنند ادامه دهیم. این باید در نظر گرفته شود که یحیی تعمید دهنده خدا را با روزه و ممانعت از نوشیدن الکل جلال داد زمانی که مسیح پدر خود را جلال داد و به مهمانی رفت و شراب نوشید (متی ۱۱: ۱۸ – ۱۹). مسیح با شاگردانش در عید فصح شراب نوشیدند. (لوقا ۲۲: ۱۵- ۱۸) و حتی در میهمانی قانا آب را به شراب تبدیل کرد (یوحنا ۲: ۱- ۱۱). اگرسعی می کنیم که دیگران را در رابطه با این موضوع کمک کنیم و اینطور آنها را راهنمائی کنیم که کتاب مقدس نوشیدن الکل را به عنوان یک گناه می شناسد بدون در نظر گرفتن اینکه چقدر در مورد سوءاستفاده از الکل صادق هستیم خیلی از آیات را نادیده می گیریم. نوشیدن الکل و اصول حکیمانه از کتاب مقدس با گفتن اینکه نوشیدن شراب به عنوان گناه در کتاب مقدس اعلام نشده، باید این را نیز اضافه کنیم که خیلی اخطارها و مثالها در مورد خطرات الکل در آن وجود دارد. مطمئنا هشدارهای کافی برای خودداری هر ایماندار از نوشیدن مشروبات الکلی وجود دارد که تصمیم گرفته هر مانعی را بردارد تا در پی جلال خدا باشد. در حالیکه در پی جلال خدا هستیم باید فکری سالم که توسط سکونت روح خدا کنترل می شود، داشته باشیم. هشدارهای زیادی در مورد فریب گناه و تمایلات طبیعت جسمانی ما وجود دارند. درک اینکه طبیعت جسمانی ما به ضد روح می جنگد به نقش ما در استفاده از حکمت در تصمیم گیری رهنمون می سازد. ” حکمت فضای خالی بین اصول، وعده ها، و فرامین خدا را پر می کند. حکمت همیشه از هر سه اینها استفاده می کند و بعد می پرسد ” حکیمانه ترین تصمیم چه خواهد بود؟ ” (چارلز استانلی، از کتاب زندگی عالی پر از روح) ما گاهی اوقات تصمیماتی را که بر اساس اصول حکمت است می گیریم در حالی که هیچ آیه کتاب مقدس مستقیما آن را تایید نمی کند. برای مثال، در عهد عتیق هم از تعدد زوجات و هم از برده داری استفاده می کردند ولی امروزه ما این کار را نمی کنیم. تصمیم ما بخاطر منع مستقیم از کتاب مقدس نیست بلکه بر پایه اصول حکیمانه است. کتاب مقدس اخطار می دهد که نوشیدن الکل می تواند بر سلامتی فکر ما تاثیر بگذارد. به کاهنان هشدار داده شده بود که هنگام ورود به معبد شراب یا نوشیدنی قوی ننوشند (لاویان ۱۰: ۹). مادر پادشاه لموئیل به او تعلیم داد که ” شایسته نیست که پادشاهان شراب بنوشند ” ( امثال۲۳: ۲۹- ۳۵). سوگند شخص نذیره شامل دوری از شراب و نوشیدنی قوی می شد (اعداد ۶: ۳). به رکابی ها دستور داده شده بود که از فرمان پدرانشان اطاعت کنند و شراب ننوشند. (ارمیا۳۵: ۲- ۸). قضاوت اشتباه می تواند جستجوی لذت را جایگزین جستجوی جلال خدا بکند. و با توجه به اینکه قضاوت ما در مورد مقدار نوشیدن ناقص است این کار همیشه یک نوع خود را به مخاطره انداختن می باشد. کتاب مقدس همچنین در مورد طبیعت اعتیاد آور الکل هشدار می دهد. ” مصیبت و بدبختی گریبانگیر چه کسی می شود؟ آن کیست که دایم نزاع به پا می کند و می نالد، بی جهت زخمی می شود و چشمانش تار می گردد؟ کسی که دایم شراب می خورد و بدنبال میگساری می رود. پس فریفته شراب قرمز نشو که در پیاله به تو چشمک می زند و سپس به نرمی از گلویت پایین می رود؛ زیرا در پایان، مثل مار سمی تو را نیش خواهد زد و چون افعی تو را خواهد گزید. چشمانت چیزهای عجیب و غریب خواهند دید و گرفتار وهم و خیال خواهی شد. مانند کسی خواهی بود که بر سر دکل کشتی که دستخوش امواج دریاست خوابیده باشد. خواهی گفت: “مرا زدند ولی دردی احساس نمی کنم. کی به هوش می آیم تا پیاله ای دیگر بنوشم؟” (امثال ۲۳: ۲۹- ۳۵) در کتاب اشعیا اعلام شده که مستان افرایم با شراب شکست خوردند. (اشعیا ۲۸: ۱). این فقط تعداد کمی از هشدارهای زیادی است که در کتاب مقدس بر علیه پتانسیل سوءاستفاده از الکل وجود دارد. اگر چه فرمان مستقیمی برای خودداری از نوشیدن در کتاب مقدس وجود ندارد اما اصول حکیمانه ای وجود دارد که ما باید از آنها استفاده کنیم. نوشیدن الکل به عنوان گناه محکوم نشده ولی می تواند برای سلامتی بدنی و روحی ما مضر باشد. در مورد تصمیماتی که می گیرید مواظب باشید که هیچ چیز نتواند شما را از تعاقب جلال خدا باز دارد..
فیض مسیح با همگیمان
