هنگامی که طفلی در جهان متولد میشود به ظاهر پاک و بی گناه است، ولی بزودی شرارت در او ظاهر میشود. همانطوریکه حضرت داوود دربارۀ خود فرمود: “اینک در معصیت سرشته شدم و مادرم در گناه به من آبستن گردید” (مزمور۵۱: ۵). همه مجبوریم تصدیق کنیم که تمامی بنی نوع بشر گناهکارند و باید با کلام خدا موافقت کنیم که می‌فرماید: “دل از همه چیز فریبنده تر است و بسیار مریض است کیست که آنرا بداند” (ارمیاء ۱۷: ۹). برای همین بود که عیسی فرمود: “آنچه از آدم بیرون آید، آنست که انسان را ناپاک می‌سازد، زیرا که از درون دل انسان صادر میشود، خیالات بد و زنا و فسق و قتل و دزدی و طمع و خباثت و مکر و شهوت‌پرستی و چشم بد و کفر و غرور و جهالت. تمامی این چیزهای بد از درون صادر می‌گردد و آدم را ناپاک می‌گرداند” (مرقس ۷: ۲۰- ۲۳). خدا که قلوب تمامی بنی‌بشر را بخوبی می‌داند فرموده است: “کسی عادل نیست، یکی هم نی” (رومیان ۳: ۱۰).
با وجود این، فقط یک شخص مستثنی است که از انسان بزرگ‌تر و بالاتر می‌باشد و او عیسی مسیح است.
منبع: کتاب “مسیحیت چیست؟”
