و امید ما برای شما استوار می‌شود زیرا می‌دانیم که چنانکه شما شریک دردها هستید، همچنین شریک تسلی نیز خواهید بود. (دوم قرنتیان باب ۱ آیه ۷)
مفهوم این آیه
اکنون ما می‌توانیم اطمینان خود را از این موضوع ابراز کنیم که همان گونه که ایمانداران آن رنجی را که بخاطر مسیح متحمل شده‌اند را شناخته‌اند، یاری تسلی بخش مسیح را نیز خواهند چشید. دردها هیچگاه به تنهایی بر مسیحیان عارض نمی‌شود همیشه پس از رنجها تسلی مسیح خواهد بود.
چه خدای عجیبی داریم، خدایی که پدر خداوند ما عیسی مسیح است، خدایی که سرچشمه تمام رحمتها است، و کسی که به طرز خارق العاده‌ای در زحمات و آزمایشها ما را تقویت نموده تسلی می‌بخشد. چرا او این کار را می‌کند؟ تا هنگامی که دیگران در زحمت افتاده به همدردی و تشویق ما نیاز داشته باشند، بتوانیم از همان تسلی که خدا به ما بخشید با آنها شریک شویم؛ او به ما قوت خواهد بخشید تا متحمل این دردها شده تا بتوانیم با استفاده از تجربیات شخصی خود و با محبت فراوان دیگران را تسلی دهیم. ما نیز باید در غمها و شادیها و تسلیات یکدیگر شریک باشیم. ما همگی اعضای یک بدن هستیم، زمانی که عضوی دچار درد و ناراحتی شود، تمام وجود در ناراحتی و زحمت قرار خواهد گرفت.
منبع: رازگاه
