واژه فیض که در کتاب مقدس به کار رفته است ترجمه واژه یونانی “چریس” می باشد. “چریس” در یونانی یعنی “لطف آزادانه به شخصی نالایق”. در کتاب مقدس نیز به معنای ” لطف خدا به افرادی نالایق ” است. از آنجایی که بسیاری از مردم فیض و اعمال را با هم اشتباه می گیرند، بسیار مهم است که درک صحیحی از معنای واژه “فیض” داشته باشیم. فیض و اعمال دو چیز کاملا متفاوتند. رومیان ۴: ۴ می گوید:
رومیان ۴: ۴
” اما کسی که کار می کند، مزدش حق او شمرده می شود، نه هدیه.”
این آیه می گوید وقتی کسی برای چیزی کار می کند، آن چیز که در ازای کار دریافت می شود، پاداش اوست. بنابراین این پاداش از روی فیض و به عنوان هدیه به او داده نشده است. زیرا که شخص برای آن کار کرده است و مستحق آن است. به همین طریق، وقتی کلام خدا می گوید که چیزی از روی فیض به ما داده شده است به این معناست که آن چیز به عنوان هدیه داده شده است. چیزی که نه نه آنرا به دست اورده ایم و نه برایش کاری کرده ایم. بنابراین واضح است که چیزی ممکن است از طریق کار و اعمالمان بدست آید و یا از طریق فیض. نمی شود چیزی در عین حال هم از طریق فیض و هم از طریق اعمال حاصل شود. سختی فهم و قبول این موضوع باعث شده تا بسیاری از مسیحیان بجای اینکه از چیزی که به عنوان فیض به آنها داده شده لذت برده و آنرا در پرستششان به خدا به کار ببرند در تلاش بدست آوردن همان چیزی باشند که از پیش آنرا دارند.
متن دیگری که به وضوح تفاوت میان فیض و اعمال را نشان می دهد، رومیان ۱۱: ۶ است. در آنجا می خوانیم:
” اما اگر از راه فیض باشد، دیگر بر پایه اعمال نیست؛ وگرنه( از طریق اعمال) فیض دیگر فیض نیست. “
این آیه بار دیگر همان چیز را به ما می گوید: اگر چیزی از طریق اعمال کسب شده است پس نمی تواند از فیض باشد و بالعکس. “وگرنه فیض دیگر فیض نیست” !!! کلام خدا چه صاف و روشن است. بسیاری از ما وقتی به سراغ کلام خدا می رویم، فکر می کنیم چیزی که می خوانیم باید معنایی غیر از چیزی داشته باشد که می گوید! باید بدانیم که کلام خدا چیزی را می گوید که منظورش است و منظورش هم همانی است که می گوید. این بخاطر عدم قبول موضوع از سوی ماست که همه چیز عجیب به نظر می رسد، هدیه پاداش تعبیر می شود و فیض با اعمال اشتباه گرفته می شود. ما با این ایده قبلی به سراغ کلام می رویم که ما باید کاری کنیم تا موقعیتی خوب در پیشگاه خدا داشته باشیم و وقتی می بینیم که کلام خدا می گوید موقعیت خوب در پیشگاه خدا از طریق فیض و دستاورد های عیسی مسیح و طبق ایمانمان داده می شود، آن وقت است که به شک می افتیم که چه چیز در رابطه با کلام خدا اشتباه است. در صورتی که باید سوال کنیم که چه چیز در رابطه با پیش فرض های ما غلط است. همیشه باید بدون ذهنیت های قبلی به سراغ کلام خدا بروید. باید با این نیت به سمت کلام خدا بروید که افکار خود را با آن مطابقت بدهید و نه کلام را با افکار خود. در خصوص موضوع نجات و پارسایی، و سردرگمی های زیاد در این باره، شکی نیست که خدا توجه زیادی به خرج داده تا به ما بگوید که وقتی می گوید فیض دقیقاً قصد تمایز میان فیض و اعمال را دارد !
