تشکر از «انجام وظیفه»؛ عمق تبعیض علیه ارامنه در ایران
باید از نمایندگان ارامنه در مجلس پرسید شهادت در راه وطن «پر شکوه» است یا دیدار حسن روحانی با آنها؟ آیا به واقع چنین دیداری مایه موباهات جامعه ارمنی شد؟
پس از آنکه حسن روحانی رییس جمهور ایران در پیامی ایام کریسمس و میلاد عیسی مسیح را به مسیحیان ایران تبریک گفت و به دیدار یکی از خانوادههای ارمنی شهدای جنگ ایران و عراق رفت، کارن خانلری و ژرژیک آبرامیان نمایندگان ارمنیان ایران در مجلس شورای اسلامی در نامهای به او به خاطر این مسائل «تشکر و قدردانی» کردند.
در این نامه که ادبیات آن شبیه نامههای مدیحهگویانهی دربار قاجار است آمده:
“حضور پر شکوه حضرتعالی در میان خانوادههای شهدای ارامنه به مناسبت عید میلاد فرخنده عیسی مسیح، موجب موباهات جامعه ارمنیان ایران شد.
اینجانبان به عنوان نمایندگان جامعه ارمنیان ایران مراتب تشکر و قدردانی خود را از این اقدام وحدت آفرین و خداپسندانه ابراز داشته و از خداوند منان آرزوی تندرستی و توفیق جناب‌عالی در سال جدید میلادی را خواستاریم.”
باید از این دو نماینده ارمنی پرسید شهادت آن جوان در راه وطن و صبر وبردباری خانواده او «پر شکوه» است یا دیدار حسن روحانی با آنها؟ آیا به واقع چنین دیداری موباهات جامعه ارمنی شد؟
چرا خانلری فراموش کرده که همین دو هفته پیش در مصاحبه با روزنامه قانون اعلام کرد که دولت نسبت به ارامنه با تبعیض برخورد می‌کند؟ مگر فراموش کرد که گفته بسیاری از هموطنان ارامنه به خاطر مشکلات معیشتی و اقتصادی بیکارند یا مجبور به ترک ایران شدهاند؟
پیام تشکر این دو نماینده ارمنی برای حسن روحانی در شرایطی که او و دولتاش حتی درصدی به فکر تامین حقوق اقلیتها نیستند، بیش از آنکه نشان دهنده احترام و حُسن نیست متقابل باشد، در «بله قربانگویی» و «مدیحه سرایی» خلاصه میشود.
آیا علنی کردن این نامه واجبتر از آن است که نامههای اعتراضی به دولتمردان برای بازگوی مشکلات و تشویش خاطر جامعه ارمنی کشور علنی شود؟ آیا اصلن چنین نامههایی وجود دارد؟ اگر هست چرا علنی نمیشود؟ و اگر هست گویای عمق مشکلات است و این همه تعریف و تمجید از جمهوری اسلامی و «برج بلند دموکراسی» خواندن آن چیست؟
