۱مردم در جواب می‌گویند:
«چه کسی می‌توانست آنچه را که ما اکنون شنیدیم، باور کند؟
چه کسی می‌توانست در تمام این چیزها قدرت خداوند را ببیند؟
۲ارادهٔ خداوند بر آن بود که بندهٔ او
مثل نهالی در زمین خشک رشد کند.
او نه زیبایی و نه اُبهتی داشت که مردم به او توجّه کنند،
و نه جذابیّتی که توجّه دیگران را جلب کند.
۳↵ ما او را خوار شمردیم و طرد کردیم،
و او متحمّل رنج و درد شد.
کسی نمی‌خواست حتّی به او نگاه کند،
ما او را نادیده گرفتیم، مثل اینکه اصلاً وجود نداشت.
۴«او متحمّل مجازاتی شد که حقِّ ما بود،
و او دردهایی را تحمّل کرد که می‌بایست ما تحّمل می‌کردیم.
و ما پنداشتیم که درد و رنج و زحمتهای او مجازاتی از جانب خدا بود.
۵ امّا به‌خاطر گناهان ما، او مجروح شد
و به‌خاطر شرارتهای ما، او مضروب گردید.
و به‌خاطر دردی که او متحمّل شد، شفا یافتیم
و به‌خاطر ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سالم شدیم.
۶همهٔ ما مثل گوسفندان گمشده بودیم
و هریک از ما به راه خود می‌رفت.
خداوند گناه ما را به حساب او آورد،
و او به جای ما متحمّل آن مجازات شد.
۷«با او، با خشونت رفتار شد،
امّا او با فروتنی آن را تحمّل کرد.
مانند برّه‌ای که به کشتارگاه می‌برند،
و مانند گوسفندی که در حال پشم‌چینی ساکت است،
او دهان خود را نگشود.
۸او را ظالمانه گرفتند، محکوم کردند و به پای مرگ بردند،
و هیچ‌کس اعتنایی به سرنوشت او نداشت.
او به‌خاطر گناهان قوم ما کشته شد.
۹او را در مقبرهٔ شریران
و در کنار دولتمندان دفن کردند،
هرچند که او هیچ‌وقت مرتکب جرمی نشده بود
و هیچ ناراستی در دهانش نبود.»
۱۰خداوند می‌گوید:
«این ارادهٔ من بود که او متحمّل چنین رنجی بشود.
او برای آوردن بخشش و آمرزش قربانی شد
به این دلیل زندگی او طولانی خواهد بود
و او نوادهٔ خود را خواهد دید.
و به وسیلهٔ او ارادهٔ من، که منتهی به مسرّت است، اجرا خواهد شد.
۱۱بعد از تحمّل یک زندگی پررنج، او ثمرهٔ مشقت خود را خواهد دید؛
او خواهد دانست که درد و رنج او بیهوده نبوده است.
بندهٔ صادق من که از او خشنودم،
دردهای مردم زیادی را تحمّل خواهد کرد.
و من به‌خاطر او، آنها را می‌بخشم.
۱۲بنابراین من مقامی عالی،
و جایگاهی میان بزرگان و صاحبان قدرت، به او خواهم داد.
او جان خود را با رضایت از دست داد
و به سرنوشت شریران مبتلا شد.
او جای گناهکاران را گرفت
واز خدا خواست تا آنها آمرزیده شوند.»