آیا خداوند نمی‌توانست جهانی عاری از شرارت خلق کند؟
بلی، می‌توانست. با این حال، او می‌دانست که جهانی با آزادی محدودِ اخلاقی، در واقع جهانی پست و پایین‌رتبه است، زیرا ارزشها و فضیلت‌های اخلاقی، زمانی معنا می‌یابند که در کنار متضادهایشان قرار گیرند. شخص تنها زمانی می‌تواند فارغ از اعمال بد نفس خویش باشد که خودخواهی و خودپرستی در تضاد با آن وجود داشته باشد. فراغت از نفس خویش، به‌طور ضمنی بر احتمال وجود خودخواهی دلالت دارد. با غلبه بر خودمحوری، شخصیتِ فرد شکل می‌گیرد و فضایل اخلاقی حاصل می‌شوند. اگرچه خلق کردن جهانی که با شرارت تباه شد، سبب گردید که خدا پسر خویش را برای مغلوب ساختن شرارت قربانی سازد، اما خدا در دانش لایتناهی و مطلق خود می‌دانست که این دنیا بهترین دنیای ممکن است تا در آن، مردم را برای بهترین، یعنی آسمان، پرورش دهد (رجوع کنید به مکاشفه ۲۱: ۱-۴).
منبع: رادیو مژده
