جواب: در ابتدا باید ببینیم که کلمه “حسود” چطور استفاده شده است. استفاده آن در کتاب خروج فصل ۲۰ آیه ۵ برای توصیف خدا، با آنچه در غلاطیان فصل ۵ آیه ۲۰ برای توصیف حسادت آمده است، فرق دارد. وقتی ما کلمه “حسادت ” را استفاده می کنیم، منظورمان غبطه خوردن به چیزی است که یک نفر دارد ولی ما آن چیز را نداریم. شخصی ممکن است به فرد دیگری حسودی کند چون آن فرد، ماشین یا خانه ای زیبا دارد (یا متعلقات دیگر). و یا کسی ممکن است به دیگری حسادت ورزد چون آن شخص استعدادها و توانایی هایی دارد که او ندارد (مثل ورزشکار بودن). نمونه دیگر می تواند این باشد که یک شخص ممکن است به شخص دیگر بخاطر زیباییش حسودی کند.
در خروج فصل ۲۰ آیه ۵، اینطور نیست که خدا نسبت به کسی حسادت و رشک می ورزد برا اینکه آن شخص چیزی دارد که خدا آن را می خواهد یا به آن چیز نیاز دارد. خروج فصل ۲۰ آیه های ۴ تا ۵ می گوید، “هیچگونه بتی به شکل حیوان یا پرنده یا ماهی برای خود درست نکن. در برابر آنها زانو نزن و آنها را پرستش نکن، زیرا من که خداوند، خدای تو می‌باشم، خدای غیوری (حسود) هستم”. دقت کنید که خدا زمانی حسود است که کسی، چیزی را که به او تعلق دارد به دیگری می دهد.
در این آیات، خدا از مردمی صحبت می کند که بت می سازند و آنها را بجای خدا می پرستند، در حالیکه پرستش تنها متعلق به خداست. خدا نسبت به پرستش و خدمتی که باید فقط برای او انجام شود، حسود است. چنانکه خدا ،در این متن دستور می دهد، گناه است که خدای دیگری را پرستش یا خدمت کنیم. گناه است که ما به کسی حسودی کنیم، برای اینکه او چیزی دارد که ما نداریم. وقتی خدا می گوید که او حسود است، کلمه “حسود” بنوعی دیگر استفاده می شود. چیزی که او برای آن حسادت می کند متعلق به خودش است، پرستش و خدمت تنها متعلق به اوست و تنها باید به او داده شود.
شاید یک مثال به ما کمک کند تا این تفاوت را بهتر درک کنیم. اگر شوهری ببیند مرد دیگری با زنش شوخی خصوصی می کند، حق دارد که حسودی کند، چون تنها او حق شوخی کردن و خصوصی بودن با زنش را دارد. این نوع حسادت گناه نیست. بر عکس، کاملا بجاست. حسودی کردن وقتی گناه است که حسرت داشتن چیزی را داشته باشیم، که متعلق به ما نیست. بزرگی، تحسین، پرستش، و ستایش تنها متعلق به خداست، چون تنها او لایق آنهاست. بنابراین، وقتیکه پرستش و ستایش و جلال به بت ها داده می شود، حسود بودن خدا بجاست. این دقیقا همان حسادتی است که پولس رسول در دوم قرنتیان فصل ۱۱ آیه ۲ توضیح می دهد، “همان غیرت و علاقه‌ای را که خدا نسبت به شما دارد، من نیز در دل خود احساس می‌کنم”
منبع: www.gotquestions.org
