جواب: به عنوان پیش زمینه، لطفا مقاله ما در مورد هدیه سخن گفتن به زبان ها را بخوانید. چهار نقل قول اصلی از کتاب مقدس به عنوان مدرکی برای دعا به زبان‌ها وجود دارد : رومیان فصل ۸ آیه ۲۶؛ اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه های ۴ تا ۱۷؛ افسسیان فصل ۶ آیه ۱۸ و یهودا آیه ۲۰. افسسیان فصل ۶ آیه ۱۸ و یهودا ۲۰ “دعای در روح” را ذکر کرده اند. با این حال، زبان در معنی “زبان گفتن دعا” به احتمال زیاد تفسیر “دعا در روح” نیست.
رومیان فصل ۸ آیه ۲۶ به ما می آموزد: ” به این وسیله، یعنی بوسیلۀ ایمان ما، روح خدا ما را در مشکلات زندگی و در دعاهایمان یاری می‌دهد، زیرا ما حتی نمی‌دانیم چگونه و برای چه باید دعا کنیم. اما روح خدا با چنان احساس عمیقی از جانب ما دعا میکند که با کلمات قابل توصیف نیست”. دو نکته کلیدی آن را بسیار بعید میکند که رومیان فصل ۸ آیه ۲۶ به زبان روح القدس، به عنوان زبان دعا کردن اشاره کند .اول اینکه ، رومیان فصل ۸ آیه ۲۶ می گوید که این روح است که “ناله” میکند و نه ایمان داران. دوم اینکه، رومیان فصل ۸ آیه ۲۶ اظهار میکند که “ناله”ی روح ” قابل توصیف” نیست. این در صورتی است جوهر و اصل سخن گفتن به زبان ها یعنی اینکه کلمات را به زبان بیاوریم.
تنها چیزی که باقی می ماند اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه های ۴ تا ۱۷، به ویژه آیه ۱۴ می باشد: ” زیرا اگر به زبانی دعا کنم که آن را نمی‌فهمم، در واقع روح من دعا میکند و خودم از آنچه می‌گویم، بی‌خبرم “. اول قرنتیان ۱۴:۱۴مشخصاً به “دعا در زبان ها” اشاره می کند، این به چه معناست؟ اول اینکه، مطالعه کل موضوع مورد بحث در این متن از کتاب قرنتیان فوق العاده ارزشمند است. اول قرنتیان فصل ۱۴ در درجه اول یک مقایسه یا تقابل بین هدیه سخن گفتن به زبان و هدیه نبوت (پیش گویی) است. آیات ۲ تا ۵ روشن می سازد که پولس نبوت را هدیه ای برتر از زبان‌ها می داند. در عین حال، پولس ارزش زبان‌ها را تأیید میکند و خوشحالی خود را از اینکه در زبان ها بیش از دیگران صحبت می کند، اعلام می دارد. (آیه ۱۸).
اعمال رسولان فصل ۲ اولین رویداد هدیه سخن گفتن به زبان‌ها را توصیف می کند. در روز پنطیکاست، رسولان به زبان ها صحبت کردند. اعمال رسولان فصل ۲ این مطلب روشن می سازد که رسولان به زبان رایج انسانی صحبت کردند (اعمال رسولان فصل ۲ آیه های ۶ تا ۸ ) .کلمه ای که در اعمال رسولان هم فصل ۱ فصل ۲ و اول قرنتیان فصل ۱۴ “زبان” ترجمه شده است “Glossa” است که به معنی “زبان گویشی” یعنی زبانی که مردم با آن صحبت می کردند، است. این کلمه ایست که از آن کلمه ی ” Glossary “(واژه نامه) در انگلیسی امروزی گرفته می شود. سخن گفتن به زبان ها توانایی صحبت کردن در مورد انجیل به زبانی بود که گوینده آن را نمی دانست ، ولی شنونده با آن زبان صحبت می کرد. در ناحیه چند فرهنگی قرنتس، به نظر می رسد که هدیه زبان ها بسیار با ارزش و مهم بود. ایمانداران قرنتیان قادر به برقراری بهتر ارتباط در مورد انجیل و کلام خدا در نتیجه داشتن هدیه سخن گفتن زبان ها بودند. با این حال، پولس کاملا روشن ساخته است که حتی در این مورد استفاده از زبان، تفسیر و یا “ترجمه” آن لازم است (اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه های ۱۳ و ۲۷) .یک ایمان دار قرنتس باید به زبان ها سخن می گفت، و حقیقت خدا را به کسی که به آن زبان صحبت می کرد اعلام می کرد، سپس آن ایمان دار، یا ایمان دار دیگری در کلیسا، باید آنچه را که گفته شده بود ترجمه می کرد به طوری که کل جمع می توانستند آن را درک کنند.
پس در مورد دعا به زبان ها چه، و تفاوت آن با سخن گفتن به زبان‌ها در چیست ؟ اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه های ۱۳ تا ۱۷ مشخص کرده است که دعا به زبان ها نیز باید تفسیر شود. در نتیجه، به نظر می رسد که دعا به زبان ها، دعا کردن به درگاه خداوند است. این دعا برای کسی که به آن زبان صحبت می کرد مفید می‌‌بود، و باید ترجمه می شد تا تمام کلیسا تهذیب می شدند.
این تفسیر مخالف عقیده کسانی است که باور دارند دعا کردن به زبان ها یک نوع “زبان دعا” می باشد. این عقیده را می توان به شرح زیر خلاصه کرد: دعا به زبان‌ها یک “زبان دعای شخصی و خصوصی” بین ایمان دار و خدا است (اول قرنتیان فصل ۱۳ آیه ۱ ) که ایمان دار از آن برای تهذیب و رشد خود استفاده می کند (اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه ۴ ). این تفسیر به دلایل زیر بر خلاف کتاب مقدس است: دلیل اول، دعا به زبان‌ها چگونه می تواند یک “زبان خصوصی” باشد اگر باید تفسیر شود؟ ( اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه های ۱۳ تا ۱۷) . دلیل دوم، دعا به زبان‌ها چگونه می تواند برای تهذیب و رشد یک فرد باشد در حالی که کتاب مقدس می گوید که هدایای معنوی برای تهذیب و رشد کلیسا هستند ، نه یک فرد (اول قرنتیان فصل ۱۲ آیه ۷ ). دلیل سوم، اگر هدیه معنوی زبان ها “نشانه ای برای بی ایمانان” است پس دعا به زبان‌ها چگونه می تواند یک زبان دعای خصوصی باشد (اول قرنتیان فصل ۱۴ آیه ۲۲). دلیل چهارم، کتاب مقدس روشن می سازد که هر کسی، دارای هدیه سخن گفتن به زبان‌ها نیست (اول قرنتیان فصل ۱۲ آیه ۱۱و آیه های ۲۸ تا ۳۰) .چگونه زبان ها می تواند هدیه ای برای تهذیب و رشد یک فرد باشد اگر همه ایمان داران نمی‌توانند آن را در اختیار داشته باشند؟ آیا همه ما نیاز به تهذیب نداریم؟
برخی دعا به زبان ها را به صورت “زبانی رمزی” تفسیر می کنند که مانع می شود تا شیطان و شریر های او دعاهای ما را بفهمند تا بتوانند منفعتی از ما ببرند. این تفسیر به دلایل زیر بر خلاف کتاب مقدس است: دلیل اول، عهد جدید به طور مداوم هدیه زبان‌ها را به صورت زبانی انسانی توصیف می کند. شیطان و شریرهای او بخوبی قادر به درک زبان انسان هستند. دلیل دوم، کتاب مقدس دعا کردن ایمان داران بی شماری را به زبان خود، با صدای بلند، ثبت کرده است و هیچ نگرانی از اینکه شیطان متوجه دعا شود وجود نداشته است. حتی اگر شیطان و یا شریر های او دعاهای ما را بشنوند و درک کنند، آنها به هیچ وجه قدرت جلوگیری از پاسخ دادن خدا به دعای ما مطابق با اراده خویش را ندارند. ما می دانیم که خدا دعاهای ما را می شنود، بنابراین ربطی و اهمیتی ندارد که شیطان و شریران او دعاهای ما بشنوند و متوجه شوند.
پس ما در مورد بسیاری از مسیحیان که دعا به زبان ها را تجربه کرده‌اند و آن را بسیار تهذیب کننده برای خود یافته‌اند، چه می گوییم؟ اول اینکه، بنیان و اساس ایمان ما باید بر کتاب مقدس قرار گرفته باشد، نه تجربیات ما. ما باید تجربیات مان را در پرتو کتاب مقدس ببینیم، نه اینکه کلام را در پرتو تجربیات مان تفسیر کنیم. دوم اینکه، بسیاری از فرقه ها و ادیان جهان نیز صحبت یا دعا کردن به زبان‌ها را گزارش کرده اند. بدیهی است که این را روح القدس به این افراد بی ایمان هدیه نداده است. بنابراین، به نظر می رسد که شیطان و شریرها، قادر به جعل کردن هدیه سخن گفتن به زبان‌ها هستند. این باید باعث شود که تجربه های خود را با دقت بیشتری با کلام مقدس مقایسه کنیم . سوم اینکه، مطالعات نشان داده اند که چگونه صحبت / دعا به زبان ها می تواند یک رفتار اکتسابی باشد. از طریق شنیدن و مشاهده کسانی که به زبان ها صحبت می کنند، یک فرد می‌تواند این روش را حتی ناخودآگاه یاد بگیرد. این مناسب ترین توضیح برای اکثریت قریب به اتفاق موارد صحبت یا دعا به زبان ها در میان مسیحیان است. دلیل چهارم، احساس “تهذیب نفس” طبیعی است. بدن انسان زمانی که چیزی جدید، هیجان انگیز، احساسی و یا چیزی جدای از اندیشه عقلانی را تجربه میکند آدرنالین و اندورفین تولید می کند.
دعا به زبان ها مطمئناً موضوعی است که در آن مسیحیان با احترام و عشق می توانند بپذیرند که در مورد آن با یکدیگر اختلاف نظر دارند. دعا در زبان ها آن چیزی نیست که رستگاری را تعیین کند. دعا در زبان‌ها آن چیزی نیست که یک مسیحی بالغ را از مسیحی نابالغ جدا سازد. اینکه چنین چیزی به عنوان دعا به زبان‌ها به عنوان زبانی شخصی برای دعا وجود دارد یا خیر، موضوع اساسی پایه ایمان یک مسیحی نیست. پس ما معتقدیم که تفسیر دعا به زبان‌ها بر اساس کتاب مقدس، جدای از عقیده به یک زبان خصوصی برای تهذیب و رشد فردی است. ولی می دانیم که بسیاری از برادران و خواهران مسیحی ما به آن باور دارند، به هر حال آنها سزاوار عشق و احترام ما هستند.
منبع: www.gotquestions.org
