مطالعه درباره شام خداوند (عشاء ربانی) به دلیل مفهوم بسیار ژرف و عمیقی که دارد، تجربه ای بسیار شورانگیز است. در عید قدیمی فصح (پسح) و در غروب روز مرگش بود که عیسی غذای دسته جمعی مهمی ترتیب داد که ما تا به امروز آنرا انجام می دهیم و این قسمت مهمی از مراسم پرستش مسیحیان است. این ما را بیاد مرگ خداوندمان و قیام او می اندازد و اینکه منتظر بازگشت پر جلالش در آینده باشیم.
عید فصح مقدس ترین عید سال دینی یهودیان بود. این عید بلای آخر در مصر را بیاد آنها می آورد که نخست زاده های مصریان مردند و اسراییلی ها بعلت خون بره ای که به چهار چوب در خانه هایشان پاشیده بودند، زنده ماندند. بعد بره را پختند و با نان فطیر خوردند. فرمان خدا این بود که این عید نسل به نسل برگزار شود. این داستان در کتاب خروج فصل ۱۲ نوشته شده است.
در شام آخر- عید فصح – عیسی نان را گرفت و خدا را شکر کرد. در حالیکه نان را پاره می کرد و به شاگردان می داد، گفت، “سپس نان را برداشت و خدا را شکر نمود و آن را پاره کرد و به ایشان داد و گفت: این بدن من است که در راه شما فدا می‌شود. این را به یاد من بجا آرید. به همین ترتیب، پس از شام، پیاله‌ای دیگر به ایشان داد و گفت: این پیاله، نشاندهنده پیمان تازۀ خداست که با خون من مهر می‌شود، خونی که برای نجات شما ریخته می‌شود” (لوقا فصل ۲۲ آیه های ۱۹ تا ۲۱). او عید را با یک سرود خاتمه داد (متی فصل ۲۶ آیه ۳۰)، و شب به کوه زیتون رفتند. در آنجا بود که همانطور که پیشگویی شده بود، یهودا به عیسی خیانت کرد. روز بعد او مصلوب شد.
گزارش مراسم شام آخر در انجیل ها به این ترتیب آمده است: (متی فصل ۲۶ آیه های ۲۶ تا ۲۹ ، مرقس فصل ۱۴ آیه های ۱۷ تا ۲۵ ، لوقا فصل ۲۲ آیه های ۷ تا ۲۲ و یوحنا فصل ۱۳ آیه های ۲۱ تا ۳۰). پولس رسول در مورد شام خداوند در اول قرنتیان فصل ۱۱ آیه های ۲۳ تا ۲۹ نوشته است. پولس عبارتی گفته است که در انجیل ها نوشته نشده است: “بنابراین، اگر کسی بطور ناشایست از این نان بخورد و از این پیاله بنوشد، به بدن و خون خداوندمان عیسی مسیح بی‌احترامی کرده و نسبت به آنها مرتکب گناه شده است. به همین دلیل است که شخص پیش از شرکت در این آیین، باید با دقت خود را امتحان کند تا ببیند آیا شایستگی برای شرکت در آن را دارد یا نه. زیرا اگر کسی بطور ناشایسته از نان بخورد و از پیاله بنوشد، یعنی تشخیص ندهد که بدن مسیح همان کلیساست، با شرکت در این آیین، خود را در نظر خدا محکوم کرده است، چون به مرگ مسیح بی‌حرمتی نموده است” (اول قرنتیان فصل ۱۱ آیه های ۲۷ تا ۲۹). ممکن است بپرسیم منظور از جمله که می گوید “اگر کسی بطور ناشایسته از نان بخورد و از پیاله بنوشد ” چیست. ممکن است معنی آن این باشد که مفهوم واقعی نان و پیاله از بین برود و محترم شمرده نشود و بهای سنگینی که نجات دهنده ما برای نجات ما پرداخت، فراموش شود. و یا ممکن است معنی آن این باشد که این مراسم از بین برود و یا تشریفاتی بشود و یا اشخاص با گناه اعتراف نشده در مراسم شام خداوند شرکت کنند. برای انجام دستور پولس، قبل از اینکه نان بخوریم و از پیاله بنوشیم، باید خودمان را تفتیش کنیم.
عبارت دیگری که پولس گفت و در انجیل ها نیست این است که “هربار که این نان را می‌خورید و از این پیاله می‌نوشید، در واقع این حقیقت را اعلام می‌کنید که مسیح برای نجات شما، جان خود را فدا کرده است. پس تا زمان بازگشت خداوند، این آیین را نگاه دارید” (اول قرنتیان فصل ۱۱ آیه ۲۶). این عبارت انجام مراسم را تا زمان خاصی یعنی تا زمان بازگشت عیسی مسیح تعیین می کند. از این عبارات مختصر یاد می گیریم که چطور عیسی دو عنصر ناچیز را بعنوان سمبل بدن و خونش انتخاب کرد و از آنها بعنوان یادبودی از مرگش استفاده کرد. این نشانه یک مرمر کنده کاری شده و یا قالب برنجی نبود، بلکه نان بود و شراب بود.
او اعلام کرد که نان سمبل بدن اوست که شکسته می شود. استخوان شکسته ای در کار نبود، اما بدن او آنقدر شکنجه شده بود که به سختی قابل تشخیص بود (مزامیر فصل ۲۲ آیه های ۱۲ تا ۱۷؛ اشعیا فصل ۵۳ آیه ۴ تا ۷). شراب سمبل خون اوست، نشانه مرگ وحشتناکی که باید بزودی تجربه می کرد. اوپسر کامل خدا، پیشگویی های بیشماری را که در عهد قدیم درباره نجات دهنده گفته شده بود را تکمیل کرد و به سرانجام رسانید (پیدایش فصل ۳ آیه ۱۵؛ مزامیر فصل ۲۲؛ اشعیا فصل ۵۳). وقتی او گفت، “این را به یاد من انجام دهید،” منظورش این بود که این رسم باید در آینده هم ادامه پیدا کند. همچنین منظورش این بود که عید فصح، که در آن باید یک بره قربانی می شد و منتظر آمدن بره خدا بود که گناه جهان را بر می دارد، در شام خداوند تکمیل شد و به سرانجام رسید. عهد جدید جای عهد قدیم را گرفت. بره عید فصح (اول قرنتیان فصل ۵ آیه ۷)، قربانی شد (عبرانیان فصل ۸ آیه های ۸ تا ۱۳). دیگر به مراسم قربانی عهد قدیم احتیاجی نبود (عبرانیان فصل ۹ آیه های ۲۵ تا ۲۸). شام خداوند/آیین سپاسگزاری مسیحیان یک یادآوریست از آنچه مسیح برای ما انجام داد و جشنی است برای آنچه ما در نتیجه فداکاری او دریافت کرده ایم.
منبع: www.gotquestions.org
