ماتم برای نابودی غلّه
1این پیام از جانب خداوند به یوئیل پسر فتوئیل رسید:
2ای پیر مردان بشنوید!
ای ساکنان روی زمین گوش بدهید!
آیا در عمرتان یا در دوران زندگی نیاکانتان
چنین واقعه‌ای اتّفاق افتاده است؟
3آن را برای فرزندانتان تعریف کنید.
آنها نیز آن را به فرزندان خود بگویند
و به همین ترتیب این واقعه برای نسلهای بعدی تعریف شود.
4انواع ملخها دسته‌دسته خواهند آمد
و تمام محصول زمین شما را خواهند خورد.
5ای مستان بیدار شوید و گریه کنید.
ای میگساران زاری نمایید،
زیرا انگور و شراب شما همه از بین رفته است.
6امّتی که بسیار قوی و بی‌شمارند
بر سرزمین من هجوم آورده‌اند.
دندانهای ایشان مانند دندان شیر، تیز است.
7تاکستانهای مرا خراب کرده‌اند.
پوست درختان انجیر مرا کنده
و شاخه‌های آنها را سفید و برهنه گذاشته‌اند.
8مانند دوشیزه‌ای که به‌خاطر مرگ نامزد جوان خود
لباس ماتم می‌پوشد، سوگواری کنید.
9هدیهٔ آردی و شراب برای معبد بزرگ از بین رفته
و کاهنان که خادمان خداوند هستند، ماتم گرفته‌اند.
10کشتزارها همه خشک شده‌اند
و زمین عزادار است.
چون غلّه از بین رفته است،
انگور خشک شده
و درختان زیتون پژمرده گردیده‌اند.
11ای کشاورزان گریه کنید
و ای باغبانان شیون نمایید،
زیرا محصول گندم
و جو تلف شده است.
12تاکهای انگور از بین رفته و درختان انجیر،
انار، خرما، سیب و تمام درختان دیگر خشک شده‌اند.
خوشی و سُرور برای مردم نمانده است.
13پلاس بپوشید و گریه کنید،
ای کاهنانی که در قربانگاه خدمت می‌کنید!
به معبد بزرگ بروید و تمام شب را ماتم بگیرید!
زیرا دیگر غلّه و شرابی نیست که به خدا تقدیم شود.
14فرمان بدهید تا روزه بگیرند
و به مردم خبر بدهید
که همهٔ رهبران
با تمام مردم یهودا
در معبد بزرگ خدای خود جمع شوند
و در آنجا در حضور خداوند گریه و زاری کنند.
15وای بر ما، زیرا روز خداوند نزدیک است،
روزی که خدای قادر مطلق،
نابودی و هلاکت بر ما می‌آورد.
16خوراک ما در برابر چشمان ما از بین رفته است
و دیگر خوشی و شادمانی در خانهٔ خدای ما نیست.
17بذرها در زمین خشک پوسیده شده‌اند.
غلّه‌ای برای ذخیره کردن نیست
و انبارها خالی از غلّه، خراب شده‌اند.
18-19گاوها از گرسنگی ناله می‌کنند
و گلّه‌های گوسفند سرگردانند،
زیرا چراگاهی برایشان باقی نمانده است و همه تلف می‌شوند.
خداوندا، به درگاه تو التماس می‌کنم،
زیرا گرمای سوزان، چراگاهها را خشک ساخته
و شعله‌های آن درختان را سوزانده است.
20حتّی حیوانات وحشی به درگاهت ناله می‌کنند،
چون جویهای آب خشک شده و شعله‌های سوزان گرما چراگاههای بیابان را از بین برده است.