ملخها هشداری از روز داوری خداوند
1شیپور خطر را در صهیون بنوازید؛
بگذارید صدای آن بر سر کوه مقدّس من شنیده شود
و مردم یهودا از ترس بلرزند،
زیرا روز داوری خداوند بزودی فرا می‌رسد.
2آن روز، روز تاریکی و ظلمت،
روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است.
سپاه نیرومندی همچون سیاهی شب کوهها را می‌پوشاند.
آن لشکر چنان عظیم و قوی است
که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است
و بعد از این هم دیده نخواهد شد.
3همچون آتش، هرچه را که روی زمین است می‌سوزاند.
زمین پیش از آمدن آنها مثل باغ عدن است،
امّا وقتی از آن می‌گذرند، به بیابان خشک و بایر تبدیل می‌شود.
هیچ چیز از چنگ آنها رهایی نمی‌یابد.
4آنها شبیه اسب هستند
و مانند اسبهای جنگی می‌تازند.
5وقتی بر کوهها جست و خیز می‌کنند،
صدایشان همچون غرّش ارّابه‌ها
و صدای شعلهٔ آتشی است که کاه را می‌سوزاند
و مانند نعرهٔ سپاه نیرومندی است که برای جنگ لشکرکشی می‌کند.
6مردم در برابر آنها وحشت می‌کنند
و رنگ از رویشان می‌پرد.
7مانند جنگجویان حمله می‌آورند
و همچون سربازان از دیوارها بالا می‌روند.
همهٔ آنها مستقیم پیش می‌روند
و جهت خود را تغییر نمی‌دهند.
8مانع یکدیگر نمی‌شوند،
بلکه در صف خود مستقیماً پیش می‌روند،
خط دفاع را می‌شکنند و هیچ سلاحی نمی‌تواند جلو آنها را بگیرد.
9به شهر هجوم می‌برند،
از دیوارها بالا می‌روند
و همچون دزد از پنجره‌ها وارد خانه‌ها می‌شوند.
10زمین در زیر پای آنها به لرزه می‌آید
و آسمانها تکان می‌خورند.
خورشید و ماه تاریک می‌شوند
و ستارگان نور افشانی نمی‌کنند.
11خداوند با صدای بلند به لشکر خود فرمان می‌دهد
و سپاه عظیم و بی‌شمار او اوامرش را اطاعت می‌کنند.
روز خداوند روزی هولناک و وحشت‌انگیز است.
کیست که بتواند آن را تحمّل کند؟
دعوت به توبه
12خداوند می‌فرماید: «با وجود اینها،
با تمام دل خود، با روزه
و گریه و ماتم به سوی من بازگردید.
13پاره کردن لباسهایتان کافی نیست؛
بگذارید تا قلب شکستهٔ شما اندوهتان را نشان دهد»
به سوی خداوند، خدای خود بازگردید،
زیرا او کریم و مهربان است.
زود خشم نمی‌گیرد و رحمت و محبّت او بی‌پایان است.
همیشه برای بخشیدن آماده است و راضی به مجازات شما نیست.
14کسی چه می‌داند، شاید خداوند تصمیم خود را عوض کند
و محصولات شما را آن‌قدر برکت بدهد
که دوباره بتوانید هدیهٔ آردی و ریختنی به خداوند، خدای خود تقدیم کنید.
15در کوه صهیون شیپور را به صدا در آورید؛
فرمان بدهید روزه بگیرند و برای گردهمایی بیایند.
16آنها را تقدیس نمایید.
ریش‌سفیدان، اطفال
و حتّی کودکان شیر خوار را جمع کنید.
داماد از خانه
و عروس از حجلهٔ خود بیرون بیاید.
17کاهنانی که خادمان خداوند هستند،
بین قربانگاه و دروازهٔ ورودی معبد بزرگ بایستند
و گریه کنند و بگویند:
«خداوندا، بر قومت رحم کن.
نگذار که آنها مایهٔ تمسخر اقوام دیگر شوند و بگویند:
‘خدای شما کجاست؟’»
باروری زمین توسط خداوند
18آنگاه خداوند به‌خاطر آبروی سرزمین خود به غیرت می‌آید
و بر قوم خود رحمت می‌کند.
19خداوند در جواب قوم خود می‌فرماید:
«من برای شما غلّه، شراب و روغن زیتون می‌فرستم تا سیر شوید.
اقوام بیگانه دیگر شما را مسخره نخواهند کرد.
20لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،
از آنجا دور کرده به سرزمینی خشک و ویران می‌رانم.
بعضی از آنها را در دریای مرده
و بعضی را در دریای مدیترانه می‌فرستم تا در آنجا بمیرند
و بوی گَند لاشه‌هایشان به مشام برسد.
من آنها را به‌خاطر آنچه که بر شما کردند، از بین خواهم برد.
21«ای زمین نترس و خوشحال باش،
زیرا خداوند کارهای بزرگی برایت انجام داده است!
22ای حیوانات صحرا هراسان نباشید،
زیرا چراگاهها سرسبز می‌شوند
و درختان میوه بار می‌آورند.
میوهٔ انجیر و انگور فراوان می‌گردد.
23«ای مردم صهیون، خوشحال باشید
و از کارهای خداوند شادی نمایید!
چون با فرستادن باران، عدالت خود را نشان می‌دهد.
دوباره باران بهاری را در بهار
و باران پاییزی را در پاییز خواهد بارانید.
24بار دیگر خرمنگاهها پُر از گندم
و چرخشتها لبریز از روغن و شراب می‌گردند.»
25خداوند می‌فرماید:
«خساراتی را که سالهای پیش ملخها،
آن لشکر عظیم و نابود کننده‌ای که من فرستادم
بر شما وارد آوردند، جبران می‌کنم.
26غذای فراوان می‌خورید و سیر می‌شوید
و نام مرا که خداوند شما هستم
به‌خاطر کارهای عجیبی که برای شما انجام داده‌ام، ستایش خواهید کرد.
قوم من دیگر هرگز خوار نخواهد شد.
27آنگاه شما ای قوم اسرائیل می‌دانید که من در بین شما می‌باشم
و تنها من، خداوند، خدای شما هستم
و شما که قوم من هستید دیگر هرگز شرمسار نخواهید شد.
روز خداوند
28بعد از آن روح خود را بر همهٔ مردم خواهم ریخت.
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد.
پیران شما خوابها و جوانان رؤیاها خواهند دید.
29در آن روزها حتّی بر غلامان و کنیزان شما هم
روح خود را خواهم ریخت.
30«نشانه‌های حیرت‌انگیزی از خون،
آتش و ستونهای دود،
در آسمان و زمین ظاهر خواهم کرد.
31قبل از آن که روز عظیم و وحشتناک خداوند فرارسد،
آفتاب تاریک و ماه رنگ خون خواهد گرفت.
32هرکه نام خداوند را بخواند، نجات خواهد یافت.
زیرا خداوند فرموده است
که در اورشلیم عدّه‌ای جان سالم بدر می‌برند
و کسانی‌که برگزیدهٔ او هستند باقی می‌مانند.»