خدا هم به فرشتگان و هم به انسانها حق انتخاب داد. از آنجاییکه کتاب مقدس جزئیات زیادی راجع به نافرمانی و شورش شیطان و فرشتگان رانده شده ارائه نمی دهد، به نظر می رسد که شیطان (احتمالاً بزرگترین فرشته در میان فرشتگان_حزقیال فصل ۲۸ آیه های ۱۲ تا ۱۸) متکبرانه خواست که بر ضد خدا شورش کند تا اینکه خودش خدا شود. شیطان (لوسیفر) نمی خواست که خدا را پرستش یا از او فرمانبرداری کند؛ او می خواست که خدا باشد (اشعیا فصل ۱۴ آیه های ۱۲ تا ۱۴). از مکاشفه فصل ۱۲ آیه ۴ شرحی مجازی از یک سوم فرشتگانی می دهد که پیروی از شیطان را انتخاب کردند و تبدیل به فرشتگان رانده شده یا ارواح پلید شدند.
اما برخلاف انسان، انتخاب فرشتگان برای فرمانبردای از شیطان یا وفادار ماندن به خدا انتخابی ابدی بود. کتاب مقدس هیچ فرصتی را برای فرشتگان رانده شده در اختیار نمی گذارد که توبه کنند و بخشیده شوند. و همینطور کتاب مقدس اشاره نمی کند که چه تعداد بیشتری از فرشتگان احتمال دارد گناه کنند. فرشتگانی که به خدا وفادار ماندند به عنوان “فرشتگان برگزیده” توصیف می شوند (اول تیموتائوس فصل ۵ آیه ۲۱). شیطان و فرشتگان رانده شده، خدا را با تمام شکوه و جلالش می شناختند. شورش آنها، با وجود اینکه خدا را می شناختند، بدترین شرارت ها بود. در نتیجه، خدا به شیطان و دیگر فرشتگان رانده شده فرصت توبه نمی دهد. علاوه بر این، کتاب مقدس هیچ دلیلی نمی آورد که ما متقاعد شویم اگر به آنها فرصت داده شود، توبه می کنند (اول پطرس فصل ۵ آیه ۸)؛ خدا همان حق انتخابی را به شیطان و فرشتگان داد که به آدم و حوا داد، که او را اطاعت کنند یا نکنند. فرشتگان آزادانه حق انتخاب داشتند؛ خدا هیچ یک از فرشتگان را ترغیب یا مجبور به گناه نکرد. شیطان و فرشتگان رانده شده با اراده آزاد خودشان گناه کردند و از اینرو مستحق خشم ابدی خدا در دریاچه آتش هستند.
چرا خدا این انتخاب را به فرشتگان داد، در حالیکه نتیجه را می دانست؟ خدا می دانست که یک سوم فرشتگان می خواهند شورش کنند و در نتیجه محکوم به آتش ابدی می شوند. خدا همچنین می دانست که شیطان شورش خود را با وسوسه کردن انسان به گناه ادامه خواهد داد. پس چرا خدا اجازه داد؟ کتاب مقدس صریحاً به این پرسش پاسخ نمی دهد. همین پرسش می تواند در قبال تقریباً هر اقدام شریرانه ای پرسیده شود. چرا خدا اجازه می دهد؟ در نهایت، این به حاکمیت مطلق خدا بر خلقتش برمی گردد. سراینده مزامیر به ما می گوید که “اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است” (مزامیر فصل ۱۸ آیه ۳۰). اگر راه و روش های خدا “کامل” است، پس می توانیم اعتماد کنیم که هر آنچه او انجام می دهد، و هر آنچه او اجازه انجام آن را می دهد، نیز کامل هستند. بنابراین، نقشه کامل از سوی خدا کامل ما این بود که اجازه به ارتکاب گناه دهد. اشعیا فصل ۵۵ آیه های ۸ تا ۹ به ما یادآوری می کنند که فکر خداوند، مانند فکر ما نیست و راه و روش های او نیز مانند راه و روش های ما نیست.
