هویت دقیق “فرشته خداوند” در کتاب مقدس مشخص نشده است. اما، “سر نخهای” خیلی مهمی درباره هویت او وجود دارد. در عهد قدیم و عهد جدید به “فرشتگان خداوند”، “یک فرشته خداوند”، و “فرشته خداوند” اشاره می شود. به نظر می رسد وقتیکه فرشته خداوند به عنوان اسم خاص بکار می رود، از موجودی منحصر بفرد نام می برد که از دیگر فرشتگان مجزا است. فرشته خداوند به عنوان خدا سخن می گوید، خودش را با خدا یکی می کند، و مسئولیت های خدا را انجام می دهد (پیدایش فصل ۱۶ آیه های ۷ تا ۱۲؛ پیدایش فصل ۲۱ آیه های ۱۷ تا ۱۸؛ پیدایش فصل ۲۲ آیه های ۱۱ تا ۱۸؛ خروج فصل ۳ آیه ۲؛ داوران فصل ۲ آیه های ۱ تا ۴؛ داوران فصل ۵ آیه ۲۳؛ فصل ۶ آیه های ۱۱ تا ۲۴؛ داوران فصل ۱۳ آیه های ۳ تا ۲۲؛ دوم سموئیل فصل ۲۴ آیه ۱۶؛ زکریا فصل ۱ آیه ۱۲؛ زکریا فصل ۳ آیه ۱؛ زکریا فصل ۱۲ آیه ۸). در برخی از این ظاهر شدن های فرشته خدا، آنانیکه او را دیدند، از جانشان ترسیدند چرا که “خداوند را دیده بودند”. از این جهت، بدیهی است که دست کم در برخی از موارد، فرشته خداوند یک تئوفانی (ظهور خدا در شکل جسمانی) بود.
ظهور فرشته خداوند پس از تجسم مسیح (تجسم مسیح یعنی اینکه مسیح در جسم عیسی به شکل انسان درآمد) به پایان می رسد. بارها در عهد جدید واژه فرشتگان ذکر شده است، اما “فرشته خداوند” هرگز در عهد جدید پس از تولد عیسی مسیح ذکر نشده است. ابهاماتی درباره متی فصل ۲۸ آیه ۲ وجود دارد که ترجمه KJV می گوید که “فرشته خداوند” از آسمان نازل شد و سنگ را از مقبره عیسی به کناری غلطانید. حائز اهمیت است که در اصل یونانی هیچ حرف تعریفی پیش از کلمه فرشته نیامده است؛ می تواند “فرشته” (بصورت اسم خاص) باشد یا “فرشته ای”، اما مترجمان مجبور بودند از حرف تعریف استفاده کنند. ترجمه های دیگر به غیر از KJV می گویند که “فرشته ای” بود، که جمله بندی بهتری است.
محتمل است که ظهور فرشته خداوند، نشانه ای از عیسی پیش از تجسم او بود. عیسی خودش می گوید که او که “پیش از ابراهیم” وجود داشته است (یوحنا فصل ۸ آیه ۵۸). پس، منطقی است که او فعالانه در هستی حضور داشته است. موضوع هر چه باشد، خواه فرشته خداوند ظهوری از مسیح، پیش از تجسم او باشد (تجلی مسیح)، یا خواه، ظهوری از خدای پدر (تئوفانی یا تجلی خدا)، بسیار محتمل است که عبارت “فرشته خداوند” معمولاً ظهور خداوند در یک جسم انسانی و یا همان ظهور فیزیکی خداوند را خاطرنشان می سازد.
