سرافی ها (آتشین، سوزان) موجوداتی از نوع فرشته هستند که در رویای اشعیای نبی درباره خدا، در معبد هنگامی که خدا او را به خدمت نبوت فرا می خوانَد، حاضرند (اشعیا فصل ۶ آیه های ۱ تا ۷). در اشعیا فصل ۶ آیه های ۲ تا ۴ آمده است که “اطراف تخت را فرشتگان (سرافی ها) احاطه کرده بودند. هر فرشته شش بال داشت که با دو بال صورت خود را میپوشاند، و با دو بال پاهای خود را، و با دو بال دیگر پرواز میکرد.آنها به نوبت سرود میخواندند و میگفتند: مقدس، مقدس، مقدس است خداوند قادر متعال؛ تمام زمین از جلال او پر است! صدای سرود آنها چنان باقدرت بود که پایههای خانۀ خدا را میلرزاند. سپس تمام خانه از دود پر شد” پایه های آستانه از آوای او که ندا می کرد می لرزید و خانه از دود آکنده بود.” سرافی ها، فرشتگانی هستند که پیوسته خدا را پرستش می کنند.
اشعیا فصل ۶ تنها جایی در کتاب مقدس است که صریحاً به سرافی ها اشاره می کند. هر سرافیم شش بال داشت. از دو بال برای پرواز استفاده می کردند، با دو بال پاهایشان را می پوشانید، و با دو بال روی خود را می پوشانید (اشعیا فصل ۶ آیه ۲). سرافی ها گرداگرد تختی که خدا بر آن نشسته بود پرواز می کردند، و با سرود او را می ستودند آنگونه که توجه خاصی به جلال و عظمت خدا داشتند. با آغاز شدن خدمت نبوت اشعیا، این موجودات ظاهراً اشعیا را برای خدمت نبوت تطهیر کردند. یکی از آنها ذغال داغی را بر لبان اشعیا گذاشت و گفت: “حال دیگر گناهکار نیستی. این زغال افروخته لبهایت را لمس کرده و تمام گناهانت بخشیده شده است” (اشعیا فصل ۶ آیه ۷). سرافی ها همانند دیگر فرشتگان مقدس، کاملاً مطیع خدا هستند. سرافی ها همانند کروبیان به طور خاص بر پرستش و ستایش خدا تمرکز دارند.