دو دیدگاه قابل قبول کتاب مقدسی در مورد اینکه جان انسان چگونه آفریده شده وجود دارد. نظریه «Traducianism» یا ناقل گرایی (کسانیکه به انتقال جان از پدر و مادر به فرزند در هنگام بسته شدن نطفه اعتقاد دارند) می گوید که جان بواسطه والدین جسمانی و همراه با بدن جسمانی تولید می شود. مطالبی که در پشتیبانی از «Traducianism» مطرح می شود عبارتند از: ۱) در پیدایش فصل ۲ آیه ۷، خدا در آدم، روح حیات را دمید، و آدم «وجود (جان) زنده گشت». در هیچ جای دیگری از کتاب مقدس اشاره نمی کند که خدا این عمل را تکرار کرده باشد. ۲) آدم پسری به شباهت خود داشت (پیدایش فصل ۵ آیه ۳). به نظر می رسد که نوادگان آدم بدون اینکه خدا در آنها بدمد، «جانهای زنده» شدند. ۳) به نظر می رسد که پیدایش فصل ۲ آیه های ۲ تا ۳ اشاره می کند که خدا از کار آفرینش خود دست کشید. ۴) گناه آدم بر تمام انسانها هم از لحاظ جسمی و هم روحی اثر می گذارد و این زمانی معنا پیدا می کند که جسم و جان انسان، هر دو از والدینشان سرچشمه بگیرد. ضعف دیدگاه «Traducianism» این است که روشن نیست جان غیر مادی چطور می تواند از طریق یک فرآیند کاملاً فیزیکی تولید شود. دیدگاه «Traducianism» تنها زمانی می تواند درست باشد که جسم و جان کاملاً به هم متصل و جدا ناپذیر باشند.
دیدگاه «Creationist» یا آفرینش گرایی می گوید زمانی که انسان در رحم مادر تشکیل می شود، خدا جان تازه ای می آفریند. دیدگاه «Creationist» توسط بسیاری از پدران اولیه کلیسا حمایت شد و پشتیبانی کتاب مقدسی نیز دارد. نخست اینکه، کتاب مقدس بین منشأ جان و منشأ جسم تفاوت قائل می شود (جامعه فصل ۱۲ آیه ۷؛ اشعیا فصل ۴۲ آیه ۵؛ زکریا فصل ۱۲ آیه ۱؛ عبرانیان فصل ۱۲ آیه ۹). دوم اینکه، اگر خدا جان تک تک افراد را در زمانی که نیاز است بیافریند، جدایی جان و جسم پابرجا می ماند. ضعف دیدگاه «Creationist» این است که خدا کماکان جانهای تازه انسانها را می آفریند، در حالیکه پیدایش فصل ۲ آیه های ۲ تا ۳ اشاره می کند که خدا از آفرینش دست کشید. همچنین از آنجاییکه گناه به تمامیت وجود آدمی، یعنی جسم، جان، و روح، سرایت کرده است و خدا جان تازه ای برای هر انسان می آفریند، آنگاه چطور است که گناه در آن جان سرایت کرده است؟
دیدگاه سومی، که فاقد پشتیبانی کتاب مقدسی است این است که خدا تمام جانهای انسانها را در یک زمان آفرید، و در زمان لقاح، جانی را به انسان «وصل می کند». این دیدگاه بر این عقیده است که نوعی «انبار جانها» در آسمان وجود دارد که خدا جانها را در آنجا انبار می کند که انتظار بدنی بشری را می کشد تا به آن وصل شود. باز هم می گوییم که این دیدگاه، پشتیبانی کتاب مقدسی ندارد و معمولاً توسط کسانیکه دیدگاه «new age» (عصر جدید)، یا تناسخ دارند مطرح می شود.
چه دیدگاه «Traducianism» درست باشد و یا «Creationist» ، هر دو دیدگاه هم عقیده هستند که پیش از لقاح و آبستن شدن، جان موجودیت ندارد. به نظر می رسد که این تعلیم روشن کتاب مقدس باشد. چه اینکه خدا جان تازه انسان را در لحظه لقاح آفریده باشد، یا اینکه خدا فرایند تولید مثل انسان را طوری طراحی کرده باشد که جان را نیز دوباره تولید کند، نهایتاً خداست که مسئولیت خلقت همه جانهای انسانها را برعهده دارد.
