هر ایمانداری خانواده، دوستان، و همکارانی دارد، و با کسانی آشنا هستند و معاشرت می کنند که ایماندار نیستند. در میان گذاشتن مژده انجیل با دیگران می تواند مشکل باشد، و حتی رابطه نزدیک عاطفی با آن شخص می تواند کار را مشکل تر نیز بکند. کتاب مقدس به ما می گوید که بعضی مردم در مقابل شنیدن مژده انجیل ناراحت می شوند (لوقا فصل ۱۲ آیه های ۵۱ تا ۵۳). بهر حال، به ما فرمان داده شده است که انجیل را بشارت بدهیم و هیچ عذری برای انجام ندادن آن نداریم (متی فصل ۲۸ آیه های ۱۹ تا ۲۰؛ اعمال رسولان فصل ۱ آیه ۸؛ اول پطرس فصل ۳ آیه ۱۵).
بنابراین، ما چطور می توانیم به اعضای خانواده، همکاران، و آشنایانمان انجیل را بشارت بدهیم؟ مهمترین چیزی که می توانیم انجام دهیم دعا کردن برای آنهاست. دعا کنید که خدا قلب آنها را تغییر کند و چشمانشان را به حقیقت انجیل باز کند (دوم قرنتیان فصل ۴ آیه ۴). دعا کنید تا خدا آنها را متقاعد کند که آنها را دوست دارد و اینکه به نجات از طریق ایمان آوردن به عیسی مسیح نیاز دارند (یوحنا فصل ۳ آیه ۱۶). برای حکمت دعا کنید که چگونه آنها را به بهترین روش خدمت کنید (یعقوب فصل ۱ آیه ۵).
ما باید با شجاعت و خواست قلبی، پیام انجیل را بشارت دهیم. پیام نجات از طریق عیسی مسیح را به دوستان و خانواده خود برسانیم (رومیان فصل ۱۰ آیه های ۹ تا ۱۰). همیشه آماده حرف زدن، با کمال ادب و احترام، درباره ایمان خود باشیم (اول پطرس فصل ۳ آیه ۱۵). هیچ جایگزینی برای اینکه شخصا پیام انجیل را بشارت بدهیم وجود ندارد: ” ایمان از شنیدن مژدۀ انجیل بوجود می‌آید” (رومیان فصل ۱۰ آیه ۱۷).
علاوه بر دعا، ما باید زندگی مسیحی و خداپسندانه داشته باشیم تا آنها ببینند که خدا در زندگی ما چه تغییراتی داده است (اول پطرس فصل ۳ آیه های ۱ تا ۲). در نهایت ما باید نجات عزیزانمان را به خدا بسپاریم. قدرت خدا و لطف اوست که مردم را نجات می دهد، نه سعی ما. بهترین و بیشترین کاری که ما می توانیم انجام دهیم دعا کردن و شهادت دادن به آنهاست و اینکه زندگی مسیحی ما برای آنها قابل دیدن باشد. و این خداست که باعث رشد آنها می شود (اول قرنتیان فصل ۳ آیه ۶).
