آیا یک مسیحی واقعی می تواند جسمانی باشد؟ برای پاسخ به این پرسش، ابتدا واژه “جسمانی” را تعریف می کنیم. واژه “جسمانی” ترجمه ای است از واژه یونانی sarkikos که به معنی “جسمانی” است. این واژه توصیفی در ارتباط با مسیحیان، در اول قرنتیان فصل ۳ آیه های ۱ تا ۳ دیده می شود. پولس رسول در این آیات، خوانندگانش را “برادران” خطاب می کند که اصطلاحی است که به طور خاص برای اشاره به مسیحیان دیگر بکار می برد؛ او در ادامه، آنان را “جسمانی” توصیف می کند. از اینرو، ما می توانیم نتیجه بگیریم که مسیحیان می توانند جسمانی باشند. کتاب مقدس به صراحت بیان می کند که هیچ کس بی گناه نیست (اول یوحنا فصل ۱ آیه ۸). هر زمانی که گناه می کنیم، جسمانی عمل می کنیم.
نکته کلیدی ای که باید درک کنیم این است که هرچند یک مسیحی ممکن است برای مدتی، جسمانی باشد، اما یک مسیحی واقعی در تمام عمر خود جسمانی نخواهد ماند. برخی ها از ایده “مسیحی جسمانی” سوء استفاده کرده اند و می گویند که ممکن است که افرادی به مسیح ایمان بیاورند و سپس مابقی زندگیشان را کاملاً جسمانی زندگی کنند و هیچ نشانه ای از تولد تازه یا خلقت جدید در آنها دیده نشود (دوم قرنتیان فصل ۵ آیه ۱۷). چنین طرز فکری کاملاً غیر کتاب مقدسی است. یعقوب فصل ۲ بسیار واضح بیان می کند که ایمان واقعی همیشه اعمال نیکو به بار خواهد آورد. افسسیان فصل ۲ آیه های ۸ تا ۱۰ می گوید درحالیکه ما تنها بوسیله لطف و عنایت خدا و تنها از طریق ایمان نجات می یابیم، اما نتیجه آن نجات، کردار و کارهای ما خواهد بود. آیا یک مسیحی می تواند در مواقع غفلت و یا طغیان، به صورت جسمانی باشد؟ بله. آیا یک مسیحی حقیقی جسمانی باقی خواهد ماند؟ خیر.
از آنجایی که امنیت ابدی نجات یک واقعیت کتاب مقدسی است، حتی مسیحی جسمانی هم کماکان نجات را دارد. نجات نمی تواند از دست برود چرا که نجات، هدیه خداست و خدا آن را نمی گیرد (نگاه کنید به یوحنا فصل ۱۰ آیه ۲۸؛ رومیان فصل ۸ آیه های ۳۷ تا ۳۹؛ اول یوحنا فصل ۵ آیه ۱۳). حتی در اول قرنتیان فصل ۳ آیه ۱۵، مسیحی جسمانی، نجاتش تضمین شده است: “اما اگر عمارتی که ساخته باشد، بسوزد، ضرر بزرگی به او خواهد رسید. اگر چه خود نجات خواهد یافت، اما همچون کسی خواهد بود که از میان شعله‌های آتش فرار کرده باشد”. پرسش این نیست که آیا شخصی که ادعا می کند مسیحی است اما جسمانی زندگی می کند، نجاتش را از دست داده یا خیر، بلکه پرسش این است که آیا آن شخص واقعا نجات را دریافت کرده بوده یا خیر. (اول یوحنا فصل ۲ آیه ۱۹)
مسیحیانی که در کردارشان جسمانی می شوند، این انتظار را باید داشته باشند که خدا آنها را از روی محبت، تأدیب کند (عبرانیان فصل ۱۲ آیه های ۵ تا ۱۱) تا معاشرت صمیمانه شان با او احیا شود و یاد بگیرند که فرمانبردار او باشند. خدا با نجات دادن ما تمایل دارد که بیشتر و بیشتر به صورت و شباهت عیسی مسیح در آییم (رومیان فصل ۱۲ آیه های ۱ تا ۲)، بیشتر و بیشتر روحانی شویم و از جسمانیتمان کم شود که به این فرآیند، تقدس و پاک شدن گفته می شود. تا زمانی که در این جسم گناه آلود هستیم و از آن رها نشده ایم، آشوب های جسمانی وجود خواهند داشت. اما برای یک ایماندار واقعی و حقیقی در مسیح، ظهور این طغیان ها و آشوب های جسمانی فقط یک استثنا خواهند بود و نه یک اصل و قاعده.
