شادی چیزی است که همه ما در آرزویش هستیم اما اکثر اوقات سخت به دست می آید. تجربه کردن شادی باید بخشی از زندگی هر مسیحی باشد. شادی، میوه روح القدس است که تنها از طریق کار خدا در ما به ثمر می رسد.
ما می دانیم که حتی در زندگی مسیحیان بالغ نیز زمانهایی هستند که شادی در آن نیست. مثلاً، ایوب گفت که “ای کاش هرگز به دنیا نیامده بودم” (ایوب فصل ۳ آیه ۱۱). داود دعا کرد که به مکانی برده شود که دور از واقعیت باشد (مزامیر فصل ۵۵ آیه های ۶ تا ۸). ایلیا، حتی پس از شکست دادن ۴۵۰ نفر از انبیای بعل با آتشی که از آسمان نازل شد (اول پادشاهان فصل ۱۸ آیه های ۱۶ تا ۴۶)، به بیابان گریخت و از خدا خواست که به زندگی اش پایان دهد (اول پادشاهان فصل ۱۹ آیه های ۳ تا ۵). پس چطور می توانیم شادی را در زندگی مسیحی تجربه کنیم؟
به اولین چیزی که باید پی برد این است که شادی یک هدیه از طرف خداوند است. واژه شادی در یونانی از ریشه chara می آید که رابطه نزدیکی با واژه یونانی charis به معنای “لطف” دارد. شادی، هم هدیه خداست و هم پاسخی است به هدایای خدا. شادی زمانی می آید که ما از محبت و لطف خدا آگاه باشیم.
با این گفته ها، روشن می شود که یکی از راههای تجربه کردن شادی، تمرکز بر خداست. به جای اینکه به مشکلاتمان فکر کنیم یا به چیزهایی که خشنودی را از ما می ربایند، می توانیم به خدا فکر کنیم. این بدان معنا نیست که ما باید نارضایتی یا احساسات منفی را انکار کنیم. همانند بسیاری از نویسندگان مزامیر که این الگو را برای ما قرار دادند، می توانیم قلبهایمان را به حضور خدا ببریم. می توانیم همه چیزهایی که ما را آزار می دهد، بدون تعارف به او بگوییم. اما آنگاه همه آن چیزها را باید به او بسپاریم و بیاد داشته باشیم که او کیست. مزامیر فصل های ۳، ۱۳، ۱۸، ۴۳، و ۱۰۳ نمونه های خوبی هستند.
کتاب فیلیپیان، با وجود اینکه پولس آن را در زندان نوشت، اما حرفهای زیادی درباره شادی می زند. فیلیپیان فصل ۴ آیه های ۴ تا ۸ رهنمودهایی را برای تجربه کردن شادی در زندگی مسیحی ارائه می دهد: “در خداوند دائماً شاد باشید، و باز می‌گویم شاد باشید! در هر کاری ازخودگذشتگی نشان بدهید و ملاحظۀ دیگران را بکنید. بخاطر داشته باشید که خداوند بزودی باز می‌گردد. برای هیچ چیز غصه نخورید؛ درعوض برای همه چیز دعا کنید و هر چه لازم دارید به خداوند بگویید و فراموش نکنید که برای جواب دعاها، از او تشکر نمایید. اگر چنین کنید، از آرامش خدا بهره‌مند خواهید شد، آرامشی که فکر انسان قادر به درک آن نیست. این آرامش الهی به فکر و دل شما که به عیسی مسیح ایمان آورده‌اید، راحتی و آسایش خواهد بخشید. برادران عزیز، در خاتمه بگذارید این را نیز بگویم: فکرتان را بر روی هر چه راست و خوب و درست است، ثابت نگاه دارید. در بارۀ چیزهایی فکر کنید که پاک و زیباست. در صفات خوب و پسندیدۀ دیگران تأمل کنید. در بارۀ چیزهایی فکر کنید که می‌توانید خدا را برای آنها شکر کنید و به وجود آنها خوش باشید”. ما در این قسمت، اهمیت ستایش کردن خدا را می بینیم و به یاد می آوریم که او نزدیک است، درباره نگرانی هایمان دعا می کنیم، و افکارمان را بر روی چیزهای خوب خدا متمرکز می کنیم. ما زمانی که مشتاقانه پرستش می کنیم، می توانیم شادی را تجربه کنیم. داوود نوشت که مطالعه کلام خدا می تواند شادی بخش باشد (مزامیر فصل ۱۹ آیه ۸). ما می توانیم با ارتباط با خدا از طریق دعا، شادی را تجربه کنیم. و شادی را با تمرکز بر امور الهی به جای تمرکز بر نارضایتی یا مشکلات تجربه کنیم.
عیسی نیز دستوراتی در خصوص شادی داد. در یوحنا فصل ۱۵ درباره ماندن در او و اطاعت از او صحبت کرد. او گفت: “همان‌‌گونه که پدر مرا دوست داشته است، من نیز شما را دوست داشته‌ام؛ در محبت من بمانید. اگر احکام مرا نگاه دارید، در محبت من خواهید ماند؛ چنانکه من احکام پدر خود را نگاه داشته‌ام و در محبت او می‌مانم. این سخنان را به شما گفتم تا شادی من در شما نیز باشد و شادی شما کامل شود.” (یوحنا فصل ۱۵ آیه های ۹ تا ۱۱). یکی از کلیدهای رسیدن به شادی، در اطاعت خدا زندگی کردن است.
راه دیگری برای تجربه شادی در زندگی مسیح از طریق معاشرت است. خدا به ایلیا آسایش داد و مردی به نام الیشع را فرستاد تا به او کمک کند (اول پادشاهان فصل ۱۹ آیه های ۱۹ تا ۲۱). ما نیز به دوستانی نیاز داریم که بتوانیم دردها و رنجهایمان را با آنها در میان بگذاریم (جامعه فصل ۴ آیه های ۹ تا ۱۲). عبرانیان فصل ۱۰ آیه های ۱۹ تا ۲۵ می گوید: “بنابراین، ای برادران عزیز، اکنون می‌توانیم به سبب خون عیسی، مستقیم وارد مقدس‌ترین جایگاه شده، به حضور خدا برویم؛ زیرا زمانی که بدن مسیح بر روی صلیب پاره شد، در واقع پردۀ مقدس‌ترین جایگاه خانۀ خدا نیز پاره شد؛ و به این ترتیب او راهی تازه و حیات‌بخش برای ما گشود تا ما را بحضور مقدس خدا برساند. س حال که ادارۀ امور خاندان الهی، به عهدۀ این کاهن بزرگ ماست، بیایید با دلی پاک، مستقیماً به حضور خدا برویم، و یقین کامل داشته باشیم که او ما را می‌پذیرد، زیرا خون مسیح بر ما پاشیده شده و ما را پاک ساخته؛ بدنهایمان نیز با آب پاک شسته شده است. اکنون می‌توانیم منتظر نجاتی باشیم که خدا وعده داده است، و می‌توانیم بدون هیچگونه تردیدی به همه بگوییم که نجات یافته‌ایم، زیرا خدا به همۀ وعده‌های خود عمل خواهد فرمود. حال، به پاس آن همه لطفی که خدا در حق ما کرده است، بیایید یکدیگر را به محبت کردن و به انجام اعمال نیک تشویق و ترغیب نماییم. و نیز چنانکه برخی را عادت است، از حضور در مجالس عبادت کلیسایی غافل نشوید، بلکه یکدیگر را تشویق کنید، بخصوص در این روزها که بازگشت مسیح نزدیک می‌شود” به خاطر لطف خدا، می دانیم که می توانیم با اطمینان، در دعا به خدا نزدیک شویم (عبرانیان فصل ۱۰ آیه ۱۹). می دانیم که از گناهمان پاک شده ایم (عبرانیان فصل ۱۰ آیه ۲۲). و به اجتماعی جدید، یعنی خانواده ای از ایمانداران ملحق شده ایم. با هم ایمانی های خود، ایمانمان را مستحکم نگاه می داریم و بر خدا اعتماد می کنیم. مسیحیان به این دنیا تعلق ندارند (یوحنا فصل ۱۷ آیه های ۱۴ تا ۱۶؛ فیلیپیان فصل ۳ آیه ۲۰). ما در اشتیاقِ بودن با خدا هستیم و سرانجام به شکل اصلی خود بازگردانده شویم. زندگی می تواند تنها و دلسرد کننده باشد. دیگران به ما کمک می کنند و حقیقت را به ما یادآوری می کنند و بارهایمان را با ما حمل کرده و ما را تشویق می کنند که ادامه دهیم (غلاطیان فصل ۶ آیه ۱۰؛ کولسیان فصل ۳ آیه های ۱۲ تا ۱۴).
شادی نشانه عیار زندگی مسیحی است. شادی میوه روح القدس و هدیه ای از سوی خداست. بهترین نحو برای دریافت شادی، تمرکز بر حقیقت خدا، ارتباط با او از طریق دعا، و معاشرت با ایماندارانی است که او برای ما فراهم آورده است.
