وقتی ما تولد تازه می یابیم، روح القدس را دریافت می کنیم که ما را برای روز رهایی مُهر می کند (افسسیان فصل ۱ آیه ۱۳؛ فصل ۴ آیه ۳۰). عیسی مسیح وعده داد که روح القدس، ما را به “حقیقت” هدایت می کند (یوحنا فصل ۱۶ آیه ۱۳). بخشی از آن راستی، امور الهی و بکار بستن این امور در زندگی هایمان است. وقتی که شخص ایماندار آنها را به کار می بندد، آنگاه تصمیم می گیرد که اجازه دهد روح القدس، او را کنترل کند. روحانیت راستین مسیحی، بر مبنای این است که ایمانداری که تولد تازه یافته تا چه اندازه اجازه می دهد که روح القدس زندگی او را هدایت و کنترل بکند.
پولس رسول به ایمانداران می گوید که از روح القدس پر شوند. “از مستی بپرهیزید زیرا مستی انسان را به راه‌های زشت می‌کشاند. در عوض از روح خدا پر شوید” (افسسیان فصل ۵ آیه ۱۸). زمان فعل این آیه استمراری است و به این معناست که “به پر شدن از روح ادامه دهید”. پر شدن از روح یعنی به جای اینکه تسلیم تمایلات طبیعت نفسانی مان باشیم، اجازه دهیم که روح القدس ما را کنترل کند. پولس در این آیه، مقایسه ای می کند. وقتی کسی تحت کنترل شراب قرار گیرد، مست می شود و علائمی نظیر نارسا حرف زدن، تلو تلو خوردن، و تصمیم گیریهای ضعیف را از خود بروز می دهد. همانطور که با دیدن این علائم، می توان گفت که شخص مست کرده است، به همین شکل، ایماندار تولد تازه یافته که تحت کنترل روح القدس قرار دارد، علائم خود را بروز خواهد داد. ما این علائم را در غلاطیان فصل ۵ آیه های ۲۲ تا ۲۳ می یابیم که “میوه روح” نامیده شده اند. این روحانیت راستین مسیحی است که توسط کار روح القدس در ایماندار و از طریق ایماندار حاصل می شود. این خصیصه با تلاش شخصی حاصل نمی شود. ایماندار تولد تازه یافته که تحت کنترل روح القدس قرار دارد، سخنان سنجیده خواهد گفت و از لحاظ روحانی ثابت قدم می باشد و تصمیمات مبتنی بر کلام خدا خواهد گرفت.
بنابراین، روحانیت مسیحی مستلزم تصمیمی است که به منظور “شناخت و رشد” در رابطه روزانه ما با خداوند عیسی مسیح، بوسیله تسلیم شدن به کار روح القدس در زندگیمان می گیریم. این بدان معنی است که ما ایمانداران تصمیم می گیریم که ارتباط خود را با روح القدس از طریق اعتراف، شفاف نگاه داریم (اول یوحنا فصل ۱ آیه ۹). وقتی که ما روح را بوسیله گناه محزون می کنیم (افسسیان فصل ۴ آیه ۳۰؛ اول یوحنا فصل ۱ آیه های ۵ تا ۸)، حصاری بین خودمان و خدا قرار می دهیم. وقتی که خودمان را به خدمت روح تسلیم می کنیم، رابطه ما قطع نمی شود (اول تسالونیکیان فصل ۵ آیه ۱۹). معنویت مسیحی، آگاهی از مشارکت با روح مسیح است، که بواسطه نفسانیت و گناه قطع نمی شود. وقتی که ایماندار تولد تازه یافته تصمیم پایدار و مداوم می گیرد که خود را تسلیم خدمت روح القدس کند، روحانیت مسیحی ایجاد می شود.
