کتاب یعقوب نیز یکی دیگر از مجموع رساله‌های عام و در کل از ۵ فصل و ۱۰۸ آیه تشکیل شده و ویژگی‌های مشخصه این نامه را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
۱ – بدون تردید ماهیت این نامه بر اساس سبک یهودی قرار دارد؛
۲ – تاکید آن بر مسیحیت زنده است که با اعمال خوب و ایمان همراه است؛
۳ – عبارات به شکلی ساده و مطلوب سازماندهی شده است؛
۴ – با تعالیم عیسی در موعظه بالای کوه کاملا همخوانی دارد؛
نویسنده
در حالی که یعقوب خود را در این کتاب صرفا با اسم کوچک معرفی می‌کند (۱: ۱)؛ امکان شناسایی دقیق او تقریبا ناممکن است، نام یعقوب در میان یهودیان بسیار رایج بود، و در عهد جدید چهار نفر این نام را دارند؛ اما به طور وسیعی تصور می‌شود که نویسنده همان یعقوب برادر ناتنی عیسی باشد. یعقوب تا زمانیکه عیسی بر روی زمین بود از وی پیروی نمی‌کرد (مرقس ۳: ۲۱-۳۵؛ یوحنا ۷: ۵)، اما یعقوب پس از اینکه عیسی پس از قیام از مردگان بر او ظاهر شد به وی ایمان آورد، و در نهایت بر اساس همراهی با پولس به یکی از رسولان تبدیل شد (اول قرنتیان ۱۵: ۷؛ غلاطیان ۱: ۱۹). یعقوب پس از دیدن بدن قیام کرده مسیح به یکی از رهبران کلیسای اورشلیم نیز تبدیل شد. پطرس پس از آزادی معجزه آسا از زندان بطور خاص از یعقوب نام می‌برد تا این واقعه را به او اطلاع دهند (اعمال ۱۲: ۱۷). یعقوب تصمیم گرفت تا در شورای اورشلیم سخنرانی کند (اعمال ۱۵: ۱۳-۲۲)، و پولس نیز یعقوب را ستون کلیسا می‌نامد (غلاطیان ۲: ۹).
یوسفوس می¬گوید یعقوب در سال ۶۲ به قتل رسید، پس این رساله باید پیش از این تاریخ نوشته شده باشد. از آنجایی که رساله در مورد تصمیمات اتخاذ شده در شورای اورشلیم در سال ۴۸ یا ۴۹ میلادی که یعقوب امر رهبری آن را به عهده داشته است چیزی نمی¬گوید، تقریبا تاریخی بین سالهای ۴۵ و ۴۸ میلادی قابل پذیرش است.
زمینه
رساله یعقوب به نام ”امثال عهد جدید“ نیز خوانده شده است؛ کتاب یعقوب عملا و صادقانه به مسیحیان یاد آوری می‌کند که چگونه باید زندگی کنند. از پشتکار در ایمان واقعی گرفته و تا کنترل زبان، تسلیم اراده خدا شدن، و داشتن صبر و شکیبایی، ادامه پیدا می‌کند. این کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا یک زندگی درست و حکیمانه در مسیح داشته باشند. بسیاری ادعا کرده‌اند که یعقوب و پولس رسول به شکلی متفاوت در ارتباط با نقش و کار ایمان واکنش نشان داده‌اند؛ اما در واقع، ثمرات روحانی که یعقوب درباره آن صحبت می‌کند به سادگی همان ایمان حقیقی را به نمایش می‌گذارد که پولس درباره آن نوشته است. در واقع نوشتار و طرز تفکر آنها نه تنها متناقض نیستند بلکه مکمل هم هستند. این کتاب به احتمال زیاد یکی از اولین کتابهای عهد جدید بوده که در حدود سالهای مابین ۴۰ تا ۵۰ میلادی به نگارش درآمده است، و در کل اکثریت محققین بر این باورند که این کتاب توسط یعقوب برادر عیسی نوشته شده است.
تاریخچه
یعقوب به عنوان یکی از رهبران ارشد کلیسای اورشلیم، این رساله را قبل از جلسه شورای اورشلیم و از همان شهر نوشته است که لوقا آنرا در کتاب اعمال فصل ۱۵ ثبت کرده است. یعقوب در آن شورا به همراه پطرس و پولس بر تصمیم بشارت پیام انجیل به غیر یهودیان تاکید کرد. این شورا تقریبا در سال ۴۹ میلادی برگزار شد که نشان می‌دهد یعقوب باید این کتاب را قبل از آن و در تاریخی حدود ۴۵ تا ۴۸ میلادی نوشته باشد. چنین رویداد مهمی در شورای اورشلیم از نظر یعقوب کاملا موجه و مورد تاکید بود اما نظر به اینکه مخاطبان رساله او مسیحی یهودی بودند و او هیچ اشاره‌ای نیز به مسیحیان غیر یهود نمی‌کند، از اینرو به احتمال زیاد تاریخ نگارش به قبل از این رویداد باز می‌گردد. در واقع، و به احتمال زیاد این رساله می‌تواند اولین کتاب عهد جدید باشد که نوشته شده است.
منبع: رازگاه
