۱ با “کلمه ی خدا ” بیشتر آشنا شویم:

عیسی: پیغام سرنوشت‌ساز و نهایی خدا
در کتاب مکاشفه ۱۹:‏۱۳، (که نویسنده‌اش همان نویسندۀ انجیل یوحناست)، او بازگشت پرجلال عیسی راتوصیف می‌نماید: «و جامه‌ای خون‌آلود در بر دارد؛ و نام او را کلمۀ خدا می‌خوانند.» وقتی عیسی به جهان بازمی‌گردد، «کلمۀ خدا» نامیده می‌شود. دو آیه پس از آن، یوحنا می‌گوید: «و از دهانش، شمشیری تیز بیرون می‌آید» (یوحنا ۱۹:‏۱۵). به عبارت دیگر، عیسی با بیان کلام خدا، و در قدرت آن، امتها را می‌زند؛ یعنی، شمشیر روح، (افسسیان ۶:‏۱۷). اما قدرت این کلام، آن‌چنان با خودِ عیسی یکی است، که یوحنا می‌گوید این فقط شمشیر کلام خدا نیست که از دهان او بیرون می‌آید، بلکه او خود، کلمۀ خداست.

بنابراین، وقتی یوحنا انجیلش را آغاز می‌کند، همۀ مکاشفه، همۀ حقیقت، همۀ شهادت، همۀ جلال، همۀ نور، و همۀ آن کلامی را که در زندگی و تعلیم و مرگ و رستاخیزش، از عیسی صادر می‌شود، پیش چشم خود دارد؛ و یوحنا همۀ آن مکاشفۀ خدا را در این نام خلاصه می‌کند: او «کلمه» است؛ کلمۀ اول و آخر و نهایی و سرنوشت‌ساز و کاملاً صحیح و موثق. رسالۀ عبرانیان ۱:‏۱-‏۲ نیز همین مفهوم را بیان می‌کند: «خدا که در زمانِ سَلَف، به اقسام متعدد و طریقهای مختلف، به وساطت انبیا به پدران ما تکلم نمود، در این ایام آخر، به ما به وساطت پسر خود متکلم شد.» پسر خدا در جسم انسانی، کلمۀ سرنوشت‌ساز خدا، و اوج کلام او به دنیا بود.

چهار بینش دربارۀ عیسی
حال، یوحنا اول از همه قصد دارد که دربارۀ این شخص؛ یعنی عیسی مسیح، که صفحات انجیلش، مملو از گفتار و کردارش است، چه چیزی به ما بگوید؟ او می‌خواهد دربارۀ عیسی مسیح، به چهار چیز اشاره کند: ۱) زمان هستی یافتن او، ۲) ماهیتِ هویتِ او، ۳) رابطۀ او با خدا، و ۴) رابطۀ او با جهان.

۱) زمان هستی یافتن او

آیۀ ۱: «در ابتدا کلمه بود.» کلماتِ «در ابتدا»، دقیقاً همان واژگانی هستند که در ترجمۀ یونانیِ عهد‌عتیق به کار رفته‌اند: «در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.» این تشابه، اتفاقی نیست؛ چرا که اولین چیزی که یوحنا قصد دارد دربارۀ کار عیسی به ما بگوید، این است که عیسی عالم هستی را آفرید. او در آیۀ ۳، همین را می‌گوید. پس واژۀ «در ابتدا»، یعنی اینکه پیش از آنکه چیزی آفریده شود، کلمه؛ یعنی پسر خدا وجود داشته است.

این آیه را به یاد آورید: «این‌قدر نوشته شد، تا ایمان آورید که عیسی، مسیح، و پسر خداست» (یوحنا ۲۰:‏۳۱). سخن یوحنا در ابتدای انجیل خود دربارۀ عیسی، آن ماشیح، پسر خدا، به زمان، و به عبارتی، به پیش از زمان برمی‌گردد. یهودا نیز در ستایش پایانیِ بسیار عالی‌اش، در این حقیقت، وجد و شادی می‌نماید: «خدای واحد و نجات‌دهندۀ ما را جلال و عظمت و توانایی و قدرت باد؛ الان، و تا ابدالاباد. آمین» (یهودا ۱:‏۲۵)؛ و پولس در رسالۀ دوم تیموتائوس ۱:‏۹ می‌گوید که خدا «قبل از قدیم‌الایام»، در مسیح عیسی، به ما فیض عطا نمود. بنابراین، پیش از آغاز زمان، و پیش از اینکه چیزی وجود داشته باشد، کلمه؛ عیسی مسیح، پسر خدا وجود داشت. اوست آن که ما در این انجیل، وی را ملاقات خواهیم کرد.

ادامه دارد…..
جان پایپر ( John Piper)