برخی از ایمانداران مسیحی انگ غرور و تکبر را به خادمان کلیسا می چسبانند و عده ای نیز فورا باور می کنند. این اتهام به خصوص متوجه برخی از خادمان و کشیش هایی است که دارای معلومات و اطلاعات وسیع درباره کتاب مقدس و مشاوره خانوادگی هستند. شاید این ادعا درست باشد، ولی برای درک چنین نقطه ضعفی باید نکاتی را در نظر داشت.
ابتدا بایستی پی برد که آیا اکثر اعضای آن کلیسا چنین ادعایی را تایید می کنند. نوع سیستم رهبری و نحوه رفتار کشیش بیانگر فروتنی یا غرور می باشد.
مثلا یکی از نشانه های غرور کشیش، ترک اعضا از کلیسا است. با این توصیف باید توجه داشت که متهم کردن خادمان خدا به غرور و تکبر گناه محسوب شده، زیرا ممکن است ناشی از سوءتفاهم یا توجه کورکورانه به شایعات باشد. گاهی نیز عدم برآوردن خواسته های اعضا نظیر رفع مشکل مالی، سبب بروز چنین برداشت اشتباه می شود. هم چنین حسادت و بدخواهی چند تن از اعضا نیز می تواند به طرح چنین اتهامی منجر گردد.
برای پی بردن به غرور و تکبر شبان و خادمان، توجه به نکات زیر حائز اهمیت است:
یک. او به پیشنهادات و انتقادات اعضا توجهی نشان نمی دهد.
دوم. معمولا با اعضا کلیسا ملاقات نمی کند. مثلا نماینده خود را به بیمارستان یا خانه سالمندان می فرستد.
سوم. به سئوالات اعضا در مورد کتاب مقدس و مسیحیت پاسخ نمی دهد.
چهارم. به مشاوره خانوادگی اعضا اهمیت نمی دهد.
پنجم. به مشکلات مالی اعضای کلیسا بی توجه است (در صورتی که کلیسا صندوق نیازمندان و توانایی مالی دارد).
لازم به ذکر است کسانی که می خواهند از کلیسا درخواست کمک مالی کنند، ابتدا باید بدانند کلیسا نوپا و جدید است یا سال ها از تاسیس آن می گذرد. آیا کلیسا توانایی مالی و صندوق نیازمندان دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، تحت چه شرایطی کمک مالی انجام می شود؟ اکثر کلیساها در کشورهای غربی تحت قوانین و ضوابطی وام می دهند. به عنوان مثال، متقاضی عضو رسمی کلیسا باشد، در جلسات میان هفته مانند گروه مطالعه کتاب مقدس حضور منظم و فعال داشته باشد و هم چنین در خدمات کلیسا فعال باشد.
ششم. اعضا را متهم به غرور و تکبر می کند و آنان را تحقیر می نماید.
هفتم. به آگاهی و اطلاع رسانی درباره کتاب مقدس بی توجه است.
هشتم. اعضا از او ناراضی و ناخشنود هستند.
نهم. با افراد جدید که به کلیسا می آیند، گفتگو نمی کند.
دهم. کسی را که برتر و بالاتر از خودش است، نمی پذیرد.
یازدهم. در خدمات کلیسایی مانند نظافت، جا به جایی وسایل، آشپزخانه… همکاری نمی کند.
دوازدهم. با افراد فقیر یا معلول صحبت نمی کند.
سیزدهم. او فقط با عده خاصی در کلیسا گفتگو می کند که معمولا جز نورچشمی ها هستند.
چهاردهم. او معمولا زبان نیشداری دارد و مستعد خشم و عصبانیت است.
پانزدهم. مانع رشد روحانی اعضا شده و از استعدادها و توانایی های آنان در کلیسا استفاده نمی کند.
شانزدهم. به خادم سازی و تقسیم مسئولیت های مهم تمایلی ندارد و می خواهد مرکز توجه واقع شود.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ (کشیش کلیسای ایرانیان شادی در جنوب کالیفرنیا)
