قسمت اول
لغت نامه دهخدا واژه الوهیت را خدایی، ربوبیت، معبودیت، خدا بودن، معنی می‌کند.
و در تعریفی خارج از الهیات، می‌توان آن را یک موجود فوق‌العاده دانست که داری ویژگی های خاصی از قبیل بیگناه بودن، ذات الهی داشتن، و مقدس بودن است، و نام او دارای قدوسیت و احترام است.
الوهیت مسیح
عیسی مسیح هم انسان و هم خداوند نامیده می‌شود، وقتی کتاب مقدس از الوهیت مسیح سخن می‌گوید این دقیقا به چه مفهوم است؟ و کتاب مقدس چگونه از این حقیقت دفاع می‌کند؟
الوهیت عیسی مسیح، آموزه اساسی ایمان مسیحی است و ایمان داشتن به این امر برای ما ضروری است. هنگامی که عیسی از عنوان الهی “من هستم” استفاده کرد، در واقع ادعا کرد که خدای جسم پوشیده است. بنابراین بسیار مهم است که ما او را به عنوان چه کسی می‌شناسیم.
همانطور که آموزۀ تثلیث شگفت‌انگیز است، به همان اندازه نیز آموزۀ «جسم یافتن مسیح» نیز موجب حیرت است؛ این آموزه به ما می‌گوید عیسی مسیح، با وجودی که صرفا یک شخص است، اما تا ابد، هم خدا، و هم انسان است. هر چیزی به هر اندازه که شگفت انگیز باشد، هرگز به شگفتی و اعجاب حقیقت جسم یافتن مسیح نمی‌رسد.
چگونه ممکن است که عیسی هم خدا باشد؛ و هم انسان؟ چگونه است که این ساختار، او را به دو شخص تبدیل نمی‌کند؟ تجسم یافتن عیسی، چطور به تثلیث ربط پیدا می‌کند؟ چگونه ممکن است که وقتی عیسی در این دنیا بود، گرسنه شده باشد (متی ۴: ۲)؛ جان داده باشد (مرقس ۱۵: ۳۷)؛ و باز هم خدا باشد؟ آیا زمانی که عیسی تجسم یافت، از صفات الهی‌اش دست کشید؟ چرا این گفته نادرست است که بگوییم، عیسی «جزیی»از خدا بود؟
عیسی دارای دو ذات الهی و انسان است
نخستین حقیقتی که باید درک کنیم، این می‌باشد که عیسی یک شخص است که دارای دو ذات بوده؛ یک ذات الهی؛ و یک ذات انسانی. به بیانی دیگر، عیسی هم خدا، و هم انسان است. از این‌رو، ما هر دو ذات را بررسی می‌نماییم.
عیسی خدا است
کتاب‌مقدس چنین تعلیم می‌دهد که عیسی صرفاً کسی نیست که بسیار شبیه به خدا بوده، و یا از رابطه‌ای بسیار نزدیک و صمیمانه با خدا برخوردار بوده است؛ بلکه عیسی خود، خدای متعال است. رساله به تیتوس ۲: ۱۳ می‌فرماید که ما مسیحیان «منتظر آن امید مبارک؛ یعنی، ظهور پرجلال خدای عظیم و نجات‌دهندۀ خویش؛ عیسی مسیح هستیم.» توما پس از دیدن مسیح که از مردگان برخاسته بود، چنین بانگ برآورد: «ای خداوندِ من؛ و ای خدای من» (یوحنا ۲۰: ۲۸). کتاب عبرانیان نیز به همین شکل، به شهادتِ مستقیم خدای پدر به مسیح، اشاره می‌کند: «اما دربارۀ پسر می‌گوید، تخت سلطنت تو ای خدا تا ابد پایدار خواهد ماند»؛ و انجیل یوحنا، عیسی را «خدای یگانه» می‌نامد (یوحنا ۱: ۱۸).
طریق دیگری که کتاب‌مقدس تعلیم می‌دهد که عیسی خداست، این است که به ما نشان می‌دهد که او تمام ویژگیهای خدا را داراست. او از همه چیز آگاه است (متی ۱۶: ۲۱؛ لوقا ۱۱: ۱۷؛ یوحنا ۴:۲۹)، همه جا حضور دارد (متی ۱۸: ۲۰؛ ۲۸: ۲۰؛ اعمال رسولان ۱۸: ۱۰ )، صاحب همۀ قدرتهاست (متی ۸: ۲۶، ۲۷؛ ۲۸: ۱۸ ؛ یوحنا ۱۱: ۳۸-۴۴؛ لوقا ۷: ۱۴ -۱۵؛ مکاشفه ۱: ۸)، برای زیستن، به چیزی خارج از خود وابسته نیست (یوحنا ۱: ۴؛ ۱۴: ۶؛ ۸: ۵۸)، بر همه چیز حکمرانی می‌کند (متی ۲۸: ۱۸ ؛ مکاشفه ۱۹: ۱۶؛ ۱: ۵). هیچ گاه به وجود نیامد؛ و هیچ گاه نیز هستی‌اش پایان نمی‌یابد (یوحنا ۱: ۱؛ ۸: ۵۸ )، او خالق ماست (کولسیان ۱: ۱۶). به عبارت دیگر، هرچه را که خدا داراست، عیسی نیز از آن برخوردار است؛ چرا که عیسی خداست.
به طور خاص اینکه، عیسی خدای پسر است.
در لحظۀ تعمید عیسی در آب باز هم خدا این مهم را تأیید می‌نماید: «تو پسر محبوب من هستی؛ و من از تو خشنودم» (لوقا ۳: ۲۲). خدا نگفت «تو، خودِ من هستی؛ و من از خودم، بسیار خشنودم»، بلکه پدر تأیید نمود که عیسی، پسر است؛ پسر خودش؛ و او از عیسی خشنود است. در همین آیه نیز مشاهده می‌کنیم که روح‌القدس، از پدر و پسر مجزا بوده، و به شکل یک کبوتر در آنجا حضور داشت.
چرا دانستن این موضوع که عیسی به طور خاص، خدای پسر است، از اهمیت برخوردار می‌باشد؟ اهمیتش به یک دلیل است. اگر این حقیقت را درک نکنیم، در مورد هویت منجی‌مان دچار اشتباه خواهیم شد؛ افزون بر اینکه، این حقیقت، بر رابطۀ ما با خدای تثلیث نیز عمیقاً تأثیر می‌گذارد. اگر چنین تصور کنیم که عیسی، همان پدر، و یا روح‌القدس است، در طرز دعایمان کاملاً گیج و گمراه خواهیم شد. ضمن اینکه، این یک تعلیم کاذب است که باور داشته باشیم که پدر، در عیسیْ جسم گردید.
این مطلب ادامه دارد.
منبع: رازگاه
