آری، مسیحیان عقیده دارند که خدا انبیاء را فرستاد تا بوسیلۀ آنان کلام خود را به مردم برساند. بعلت گناه، اکثریت مردم نخواستند صدای خدا را بشنوند و یا اینکه بسبب کری گوش روحانی قادر به شنوایی نبودند، لیکن مردان و زنانی وجود داشتند که توبه کرده و مورد بخشش خدا قرار گرفتند. خدا با آنان سخن گفت و آنان را موظف ساخت تا پیغام او را به دیگران برسانند. از اینجهت آنها پیغمبران خدا شدند.
اطلاعات ما در مورد انبیاء از کتاب مقدس سرچشمه می‌گیرد که شامل شرح زندگی و بیانات و نوشتجات عده‌ای از انبیاء است که برای رسانیدن پیام الهی به مردم انتخاب شدند. اسامی برخی از انبیاء که در کتاب مقدس آورده شده عبارتند از: ابراهیم، موسی، هارون (برادر موسی)، مریم (خواهر موسی)، ناتان، سموئیل، داود، ایلیاء، الیشع، اشعیاء، ارمیاء، یونس، یوئیل، دانیال، و یحیی تعمیددهنده که آخرین پیغمبر قبل از آمدن عیسی مسیح بود. ابراهیم که دوست خدا و پدر ایمانداران نامیده شده است توسط خدا انتخاب گردید تا پدر بسیاری از اقوام باشد. در سن کهولت پسری به او بخشیده شد که از زن او ساره بدنیا آمد و نامش اسحاق بود. ابراهیم برای اطاعت از دستور خدا حاضر شد که فرزند خود اسحاق را قربانی نماید ولی خدا قوچی را برای قربانی بجای اسحاق مهیا فرمود (پیدایش ۲۲: ۱۹-۱). سپس خدا به ابراهیم وعده فرمود که از نسل اسحاق نجات و برکت به جهان ارزانی خواهد شد و این وعده در عیسی مسیح انجام پذیرفت. بعد از عیسی، انبیاء (یا رسولان) دیگری مانند پطرس و پولس ظهور کردند که کلام خدا را برای مردم بیان نمودند و آنان را تعلیم دادند که به عیسی مسیح ایمان بیاورند. ما معتقدیم که اینان آخرین انبیاء خدا بودند ولی از یک نظر هر کسی پیغام واقعی خدا را به مردم برساند ممکن است نبی خوانده شود.
نظر به اینکه عقیدۀ مسیحیان در مورد انبیاء از بعضی جهات با عقاید پیروان سایر مذاهب تفاوتهائی دارد، مایلم به چند حقیقت مهم اشاره نمایم:
۱ – تعداد انبیاء معلوم نیست و ما اسامی بسیاری از آنان را نمی‌دانیم.
۲ – همۀ انبیاء تا آنجانیکه می‌دانیم از نسل ابراهیم و پسرش اسحاق بودند.
۳ – انبیاء از طرف خدا طی دوره‌ای که در حدود دو هزار سال طول کشید فرستاده شدند.
۴ – انبیاء عموماً برای اسرائیل فرستاده شدند. یعنی قومی که خدا انتخاب فرمود که قوم برگزیدۀ او باشند و بوسیلۀ آنها حقایق الهی به جمیع مردم جهان شناسانیده شود.
۵ – انبیاء بی‌گناه نبودند، بلکه مردمان با ایمانی که گناهان آنان آمرزیده شده بود.
۶ – انبیاء از میان طبقات مستقل اجتماع ظهور کردند، برخی دولتمند، برخی فقیر، برخی تحصیل کرده و برخی با معلومات کم، برخی پیر و برخی هم جوان بودند.
۷ – بعضی از انبیاء نظیر ایلیاء و یحیی تعمید دهنده کتابی ننوشتند ولی برخی نظیر موسی، داود، اشعیاء، یوحنا و پولس پیغام خدا را به رشتۀ تحریر درآوردند تا نسلهای بعدی هم بتوانند بخوانند.
۸ – کلام خدا بطرق مختلف به انبیاء نازل می‌شد. برخی صدای خدا را می‌شنیدند، بعضی پیغام او را بوسیلۀ فرشتگان دریافت می‌نمودند، بعضی رؤیاها و بعضی خوابها می‌دیدند و بدون تردید عده‌ای هم پیغام خدا را با فکر و قلب خود درک می‌کردند. معهذا همه اطمینان داشتند که خدا با آنان صحبت کرده است و می‌توانستند با اعتماد به مردم بگویند “خداوند چنین می‌فرماید”.
۹ – به بعضی از انبیاء از قبیل موسی و الیشع و پطرس، قوت انجام معجزات داده شد تا حقیقت پیغام خویش را بدانوسیله ثابت نمایند. ولی برخی نظیر یحیی تعمید دهنده معجزه‌ای انجام ندادند.
انبیائی که قبل از عیسی مسیح ظهور کردند برای مردم شرح دادند، خدا کیست و از آنان چه می‌خواهد و آنان را هشدار دادند که خدا کسانی را که مطیع او نیستند تنبیه می‌نماید. همچنین به آنان مژده دادند اگر گناهان خود را ترک گویند و بسوی خدا برگردند، خدا آنها را خواهد بخشید و برکت خواهد داد.
منبع: کتاب مسیحیت چیست؟
