مریم نقاش زرگران نوکیش مسیحی در بند زندان اوین درحالیکه به تشخیص پزشکان همچنان باید دوره درمانی خود را طی کند اما دادستانی با تمدید مرخصی او مخالفت کرده است.
« کمتر از یک هفته پس از مرخصی استعلاجی مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی زندانی در اوین درحالیکه به تشخیص پزشکان او همچنان باید دوره درمانی خود را طی کند دادستانی با تمدید مرخصی او مخالفت کرده است.
وی که ۱۷ خرداد ماه سالجاری به مرخصی اعزام شد حالا باید با همان وضعیت نامساعد جسمی به بند زنان این زندان بازگردد.
یک منبع نزدیک به خانواده نقاش زرگران با اعلام این خبر در گفتگو با مجموعه فعالان حقوق بشر گفته؛ ” مادر این زندانی روز یکشنبه به دادستانی مراجعه کرده، اما با تمدید مرخصی او مخالفت کردند. و به او گفته شده دختر شما یک هفته غیبت دارد و بایستی امروز خود را به زندان معرفی کند. “
پیش تر خانم زرگران در اعتراض به عدم رسیدگی به بیماری‌ها، وضعیت نامعلوم پرونده و عدم موافقت مسئولان قضایی با آزادی مشروط و مخالفت با اعطای مرخصی دست به اعتصاب غذا زد که حال جسمی او را وخیم‌تر کرده بود که سرانجام با فشار رسانه‌ها و پیگیری فعالین حقوقی و مدنی، این نوکیش مسیحی زندانی در اوین پس از یازدهمین روز اعتصاب غذا با موافقت دادستانی به مرخصی درمانی اعزام شد.
- مریم نقاش زرگران تا شنبه شب ۲۹ خرداد ۱۳۹۵ در بیمارستان بستری بوده و حال جسمی خوبی ندارد. بر همین اساس او در رنج نامه‌ای به شرح وضعیت خود و شرح بعضی وقایع پرداخته است:
«… سبزترین لحظه‌های عمرم را در سخت‌ترین خشونت ها علیه خود می‌گذرانم. زمانی‌که اعتصابم را از روز پنجشنبه ۶ خرداد شروع کردم، به مدت ۴ روز حتی آب هم نخورده بودم و توانم را از دست داده بودم، احساس می‌کردم که تنهای تنها هستم و در این مسیر هیچ‌کس همراهم نخواهد بود، درست ساعتی قبل از ملاقات روز یکشنبه می دانستم که دیگر تمام خواهد شد.
همه در حال حاضر شدن برای دیدن خانواده بودند، من تب کرده بودم، داغ شده بودم و از درونم آتش بیرون می آمد، زبانم در دهانم خشک شده بود. لحظه ملاقات فرا رسید و من حتی قدرت راه رفتن نداشتم که بتوانم به ملاقات بروم که متوجه شدم آنها از رفتن به ملاقات امتناع می‌کنند و اعتراض دارند که چرا کسی برای شنیدن خواسته های من نمی‌آید.
مدتی طول کشید اما باز هم هیچ‌کس نیامد، در همین انتظارها بودم که فکم شروع به لرزیدن کرد و دیگر چیزی نفهمیدم، لحظه ای که در بهداری زندان بهوش آمدم، تلفنی با یکی از مسئولان صحبت کردم و گفتم که اگر شما به زندان تشریف بیاورید و به حرف من گوش دهید، آب خواهم خورد، پاسخ ایشان این بود که “مهم نیست شما اعتصابتان را بشکنید یا خیر، چون ما کارهای دیگری هم داریم و باید به بندهای دیگر هم سر بزنیم. اگر شد سه شنبه می آیم” اینجا بود که دوباره توانم را از دست دادم، می‌خواستند به من سرم بزنند که امتناع کردم و گفتند که موضوع را کتبی اعلام کنم سپس با بی تفاوتی اظهار داشتند که «چه از نظر شرعی و چه از نظر قانونی از سر ما رد شد و از این لحظه به بعد هر اتفاقی که برایش بیفتد به خودش مربوط می شود. مجددن از حال رفتم و مرا به بیمارستان منتقل کردند. با امتناع مجدد من از هرگونه درمانی دوباره به زندان بازگشتم.»
همه در حال حاضر شدن برای دیدن خانواده بودند، من تب کرده بودم، داغ شده بودم و از درونم آتش بیرون می آمد، زبانم در دهانم خشک شده بود. لحظه ملاقات فرا رسید و من حتی قدرت راه رفتن نداشتم که بتوانم به ملاقات بروم که متوجه شدم آنها از رفتن به ملاقات امتناع می‌کنند و اعتراض دارند که چرا کسی برای شنیدن خواسته های من نمی‌آید.
مدتی طول کشید اما باز هم هیچ‌کس نیامد، در همین انتظارها بودم که فکم شروع به لرزیدن کرد و دیگر چیزی نفهمیدم، لحظه ای که در بهداری زندان بهوش آمدم، تلفنی با یکی از مسئولان صحبت کردم و گفتم که اگر شما به زندان تشریف بیاورید و به حرف من گوش دهید، آب خواهم خورد، پاسخ ایشان این بود که “مهم نیست شما اعتصابتان را بشکنید یا خیر، چون ما کارهای دیگری هم داریم و باید به بندهای دیگر هم سر بزنیم. اگر شد سه شنبه می آیم” اینجا بود که دوباره توانم را از دست دادم، می‌خواستند به من سرم بزنند که امتناع کردم و گفتند که موضوع را کتبی اعلام کنم سپس با بی تفاوتی اظهار داشتند که «چه از نظر شرعی و چه از نظر قانونی از سر ما رد شد و از این لحظه به بعد هر اتفاقی که برایش بیفتد به خودش مربوط می شود. مجددن از حال رفتم و مرا به بیمارستان منتقل کردند. با امتناع مجدد من از هرگونه درمانی دوباره به زندان بازگشتم.»
روز هفدهم خرداد با فشار رسانه‌ها و پیگیری فعالین حقوقی و مدنی پس از یازده روز اعتصاب غذا دادستانی با مرخصی درمانی این زندانی موافقت کرد. نسیم زرگران حدود یک دهه از بیماری ASD رنج می‌برد و برهمین اساس تحت عمل جراحی قرار گرفته است. علاوه بر این بارها طی یکی دوسال اخیر به علت شرایط سخت زندان به بی حسی دست و پا و درد مزمن در مفاصل و ستون فقرات دست به گریبان شده است.
“مریم نقاش زرگران” از نوکیشان مسیحی است که هم اکنون دوران محکومیت چهار ساله خود را در بند نسوان زندان اوین می‌گذراند.
