بی تردید همه اتفاق نظر دارند که کتاب ایوب، متعلق به دوران باستان است. اما ایوب در کدام دوران می زیست؟
از آن جا که موسی قبل از رهبری قوم اسرائیل، به مدت چهل سال در بیابان مدیان زندگی کرده بود (خروج فصل ۲ آیه ۱۵)، بنابراین شرح حال ایوب را از فرزندان یا نسل او که در آن منطقه زندگی کرده اند، شنیده است. برخی از مفسران هم معتقدند که شاید ایوب هم زمان با موسی زندگی کرده است. با این توصیف، احادیث سنتی یهود، موسی را به عنوان نگارنده این کتاب معرفی می کنند.
سرزمین “عوص” (ایوب فصل ۱ آیه ۱)، احتمالا در امتداد حاشیه بین فلسطین و عربستان قرار گرفته بود. این منطقه از شمال شرقی به ادوم (به طرف رود فرات) و در مسیر جاده بابل و مصر واقع گردیده بود.
احادیث باستانی گزارش می دهند که “عوص” منطقه ای در بخش شرقی دریای جلیل بود که به خاطر خاک حاصلخیزش بسیار شهرت داشت. این منطقه که بعدها “حوران” نام گرفت، زمانی آباد و پر جمعیت بود. ولی امروزه مجموعه ای است از ویرانه های ۳۰۰ شهر.
مفسران معتقدند که ایوب از نسل ابراهیم است، زیرا او خدای حقیقی را کاملا می شناخت. ایوب از اقوام و طوایفی از نسل ابراهیم بود که هم زمان با قوم اسرائیل در مصر، در شمال غربی عربستان زندگی می کردند.
دلایلی که کارشناسان کتاب مقدس درباره زمان وقایع کتاب ایوب برشمرده اند عبارت است از:
یک. هیچ اشاره ای به شریعت دوران موسی و مذهب یهود نشده است.
دو. هیچ اشاره ای به تعلیم انبیاء نظیر اشعیاء ارمیا، هوشع… نشده است.
سوم. وضعیت زندگی ایوب مانند دوران ابراهیم، اسحاق و یعقوب است.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
