“پس خدا به مار فرمود:”به سبب انجام این کار، از تمام حیوانات وحشی و اهلی زمین، ملعون تر خواهی بود. تا زنده ای روی شکمت خواهی خزید و خاک خواهی خورد” (پیدایش فصل ۳ آیه ۱۴)
تا این آیه، خدا با آدم و حوا صحبت می کرد و از هر کدام سئوالاتی پرسید، اما او از شیطان که اکنون در درون مار حضور داشت، هیچ سئوالی نکرد، زیرا شیطان نیازی به تعلیم الهی نداشت. فقط مجازاتش گوشتزد می شود. او برای همیشه از ملکوت خدا اخراج شده بود. شیطان این اجازه را از خداوند کسب کرد تا وارد خلقت شده و وفاداری انسان را به خالقش مورد آزمایش قرار دهد.
به نظر می رسد قبل از آن مار توسط خدا لعنت شود، ظاهرش متفاوت از آنچه بود که امروزه می بینیم (پیدایش فصل ۳ آیات ۱۴-۱۵). حیوانی را که به عنوان مار می شناسیم، نتیجه داوری خدا است. مار به حیوان ترسناک و خزنده تبدیل شد. بررسی های اخیر بر روی فسیل های مارها نشان داده که در دوران بسیار کهن، مارها مانند تمساح و مارمولک دارای دست ها و پاهای کوتاه بوده اند. آن مارها از سرعت و چابکی برخوردار بوده اند و در شکار بسیار موفق. (منبع: یاهو نیوز ۲۰ می ۲۰۱۵).
حذف دست و پا در مارها، مبحث اتنخاب طبیعی در نظریه تکامل را زیر سئوال می برد. داروین در کتابش تحت عنوان “منشاء انواع” توضیح داد که عدم برابری توانایی موجودات زنده در زنده ماندن، باعث تغییرات تدریجی می شود. آن ویژگی هایی که به سیستم حیات کمک می کنند تا زنده مانده و تولید مثل کند، به تدریج در طی قرن ها به وجود می آیند.
بنابراین، آن ویژگی هایی که مانع زنده ماندن و تولید مثل هستند، ناپدید می شوند. داروین از اصطلاح “انتخاب طبیعی” برای توصیف این فرایند استفاده کرد. اما مارها با “انتخاب طبیعی” همگام نبوده اند و با از دست دادن دست و پا، توسط خزیدن، خود را به جلو می کشند!
پر واضح است که روح شریر قادر است به درون انسان و حیوان وارد شود (لوقا فصل ۸ آیه ۳۳). احتمالا شیطان با فریب مار زیرک و هوشیار، به درون او راه می یابد. بنابراین، شیطان از مار به عنوان یک وسیله برای فریب دادن حوا استفاده کرد. این روش معمول شیطان است که از اشخاص مختلف برای فریب دادن استفاده می کند.
بخش اول لعنت (آیه چهاردهم)، به طور مستقیم مار را مخاطب قرار داد، زیرا حامل وسوسه شیطان بود. از مطالعه دقیق این آیه درمی یابیم که مار مانند حیوانات وحشی و اهلی زمین (چهارپایان) دارای دست و پا بوده که بعد از لعنت به موجود خزنده تبدیل گردید.
تردیدی نیست که آدم و حوا از حکم خداوند درباره آینده مار بسیار ترسیدند و به خودشان گفتند:”الان نوبت ما هم میشه”!
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
