یکی از معروف ترین نظریه ها آن است که نخستین آیه کتاب مقدس در واقع عنوان فصل اول کتاب پیدایش است:”در ابتدا خدا آسمان ها و زمین را آفرید.”
مطابق این نظریه، اولین آیه به شرح عملکرد خلاقه خدا در آفرینش عالم هستی نمی پردازد و فاقد گزارش جزئیات آفرینش است. به عبارت دیگر، این آیه فقط به آنچه در آیات دیگر ذکر خواهد شد، اشاره کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که نخستین آیه “عنوان” فصل اول کتاب پیدایش تشکیل می دهد.
این نظریه سوالی را مطرح می سازد: اگر آیه اول فقط یک عنوان است، چرا کانون توجه آیه دوم به بعد “سیاره زمین” است؟ اگر این سیاره قبلا وجود نداشته، چرا به جای شرح آفرینش زمین، این گزارش را ارائه می دهد:”زمین خالی و بی شکل بود”؟
اگر با دقت به آیه اول را بررسی کنیم، درمی یابیم که خدا، زمان (در ابتدا)، فضا (آسمان ها) و ماده (زمین) را آفرید. نقطه ضعف دیگر این دیدگاه آن است که با قواعد دستور زبان عبری هماهنگ نیست.
در زبان عبری، آیه اول با آیه دوم توسط حرف اضافه “و” ارتباط می یابد:”در ابتدا خدا آسمان ها و زمین را آفرید و زمین خالی و بی شکل بود.” ذکر این نکته ضروری است که شماره بندی آیه ها در همان روز نگارش انجام نگرفت.
در قرن سیزدهم میلادی برای اولین بار کتاب مقدس فصل بندی شد و تقسیم آیه ها در قرن شانزدهم صورت گرفت. بنابراین شماره بندی آیه، این برداشت غلط را در برخی پدید آورده که آیه اول نقش “عنوان” فصل نخست را بر عهده دارد.
برای درک بیشتر اینجا را مطالعه کنید
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
