آیا باستان شناسی وجود بلعام و الاغ سخنگوی او را تایید کرده است؟

تا اواسط قرن بیستم، بسیاری از منتقدان کتاب مقدس می پنداشتند که ماجرای بلعام و الاغ سخنگوی او، صرفا یک داستان غیر واقعی است. هیچ گونه سند و مدرک تاریخی از بلعام وجود نداشت. اما کشف نسخه ای در سال ۱۹۶۷، سبب فروپاشی نگرش مخالفان گردید. این نسخه که در منطقه “دیر اعلا” در اردن یافت شد، متعلق به هشتصد قبل از میلاد می باشد. متن کم رنگ است و در پنجاه جمله با جوهر قرمز و سیاه نوشته شده است. در این متن می خوانیم:

“توجه: نقل قول از کتاب بلعام پسر بعور. او پیامبر خدایان بود ( جملات دوم تا چهارم عینا مانند کتاب اعداد فصل بیست و دوم آیه پنجم است)”.

وقتی بالاق، پادشاه موآب فهمید که تعداد قوم اسرائیل چقدر زیاد است و اموری ها را شکست دادند و آن ها را از سرزمین خود بیرون راندند، خود و ملتش به وحشت افتادند. او افرادی را نزد بلعام که در کنار رود فرات زندگی می کرد، فرستاد تا قوم اسرائیل را با سحر و جادو لعنت کند (اعداد فصل بیست و دوم).

ساختمانی که این نسخه در آن پیدا شد، در اثر زلزله بزرگی در دوران عزیا، پادشاه اسرائیل (اشعیاء فصل ششم آیه اول)، ویران شده بود. این نسخه، قدیمی تر از دوران زلزله می باشد و متن آن کم رنگ و فرسوده است. کارشناسان معتقدند که نسخه مذکور، احتمالا بخشی از یک متن طولانی بوده است.

محتوای متن نشان می دهد که اهالی “دیر اعلا” برای بلعام بسیار احترام قائل بوده اند. از سوی دیگر، محل کشف این نسخه کم تر از ۳۰ مایل با دشت های موآب فاصله داشت (اعداد فصل های بیست دوم تا بیست و چهارم).

محتوای نسخه، حضور بلعام را در مکان هایی که در کتاب اعداد ذکر شده، تایید می کند. این نسخه هم اکنون در موزه شهر امان در کشور اردن نگه داری می شود.

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ