انتقاد رایج مخالفان مسیحیت آن است که چهار انجیل فاقد اعتبار تاریخی می باشند. برای بررسی این ادعا به نکات ذیل توجه کنید:
یک. نسخه های اناجیل (و هم چنین کتاب مقدس) بیش از سایر آثار معروف ادبی همچون ادسیه، شاهنامه، گلستان سعدی… در موزها موجود است. این نسخه ها که متعلق به دوران های مختلف (قبل و بعد از میلاد مسیح) می باشند، تعدادشان بالغ بر ده ها هزار است. فاصله نسخه برداری میان کپی ها بسیار نزدیک است.
دوم. دیدگاه نویسندگان اناجیل با یکدیگر متضاد نبود. مثلا اختلاف نظر درباره تثلیث، مرگ و زنده شدن مسیح، تعالیم، تعداد شاگردان… به چشم نمی خورد.
سوم. مخالفان مسیحیت شواهد تاریخی درباره تمدن های باستانی یا زندگی شخصیت های تاریخی همچون اسکندر و ناپلئون را بدون مخالفت می پذیرند، اما اسناد و مدارک تاریخی کتاب مقدس را رد می کنند!
چهارم. بعد از خاتمه جنگ عراق و ایران، تمامی عکس ها، فیلم های مستند و نوارهای صوتی مربوط به خاطرات سربازان یا کسانی که در پشت جبهه خدمت می کردند، جمع آوری، ثبت و نگه داری شد. این مشابه همان اتفاقی بود که بعد از تاسیس کلیسا رخ داد. دو نسل نخست مسیحیان (۳۰- ۱۰۰ میلادی) نه فقط در تعالیم و رویدادهای تاریخی مربوط به مسیحیت به صورت نوشتاری درآوردند، بلکه در حفظ و نگه داری آن آثار، غیرت و جدیت نشان دادند.
پنجم. بسیاری وقایع و تعالیم در اناجیل مشابه است.
ششم. بسیاری از وقایع اناجیل توسط مورخان رومی، یونانی و یهودی قرن اول میلادی مورد تایید قرار گرفته اند. اگر در قرون بعد، متن اناجیل توسط کلیسا تغییر می کرد، گزارش های مورخان و هم چنین کشفیات باستان شناسی با متن کتاب مقدس در تضاد و تناقض بود.
هفت. نقل قول های زیادی از پدران و کشیش های کلیسا از اناجیل باقی مانده است. اگر اناجیل تحریف شده بودند، تناقض در نقل قول ها واقعیت تحریف را آشکار می کرد.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
