هنگامی که پیدایش فصل ۶ را مطالعه می کنیم، این تصور به وجود می آید که گویی فقط نوح تنها شخصی بود که به خدا ایمان داشت و وفادار بود. اما وقتی نسب نامه فصل پنجم را می خوانیم درمی یابیم که پدر بزرگ نوح، متوشالح نام داشت. پدر متوشالح، خنوخ (نبی قبل از طوفان) بود (یهودا آیه ۱۴). کسی که با خدا روابط بسیار صمیمی داشت و پس از مدتی خدا او را به حضور خود به آسمان برد و دیگر هیچکس او را ندید (پیدایش فصل ۵ آیات ۲۱- ۲۴).
متوشالح (پسر خنوخ) هنگامی که ۱۸۷ سال داشت صاحب فرزندی شد به نام “لمک”. او پدر نوح بود. وقتی لمک ۱۸۲ ساله بود، پسرش نوح به دنیا آمد (پیدایش فصل ۵ آیات ۲۵- ۲۸). به نظر می آید که متوشالح در زمان طوفان نیز در قید حیات بود. پس این سئوال مطرح می شود که چرا متوشالح در کشتی حضور نداشت؟
یک. شکی نیست نوح مرد عادل و پارسایی بود. در پیدایش فصل های ۶- ۷ بارها این نکته را تکرار می کند:
نوح مورد لطف خدا قرار گرفت (فصل ۶ آیه ۸)
نوح تنها مرد درستکار و خداترس زمان خودش بود و همیشه می کوشید مطابق خواست خدا زندگی کند (فصل ۶ آیه ۱۰)
نوح تمام دستورات خدا (برای ساختن کشتی) انجام داد (فصل ۶ آیه ۲۲، فصل ۷ آیه ۵)
خداوند به نوح فرمود:”تو و اهل خانه ات داخل کشتی شوید، زیرا در بین همه مردمان روزگارفقط تو را درستکار یافتم” (فصل ۷ آیه ۱)
دو. ایمان و وفاداری نوح به خدا سبب شد تا خانواده اش نیز از طوفان سهمگین نجات یابند. هم چنین باید بدانیم اگر خانواده نوح به خدا ایمان نداشتند، نه فقط در ساخت کشتی همکاری نمی کردند، بلکه وارد کشتی هم نمی شدند.
سه. در نسب نامه فصل پنجم کتاب پیدایش تنها از شیث و نسل او نام برده شده است. سکوت این قسمت درباره قائن و نسل او بسیار پر معنی است. خاندان قائن در تاریخ نجات از هیچ گونه اهمیتی برخوردار نیستند.
چهار. زمانی که خنوخ با خدا صمیمیت داشت، صاحب پسر شد. او را متوشالح نام نهاد. متوشالح به معنای “وقتی بمیرد، او بازمی گردد” است. عمر طولانی متوشالح اتفاقی نبود، بلکه ناشی از فیض خداوند بود. او ۲۴۳ سال با آدم و ۹۸ سال با سام (پسر اول نوح) هم عصر بود و به این ترتیب رابطی بود میان باغ عدن و جهان پس از طوفان.
پنج. متوشالح پسر نبی (خنوخ) بود. بنابراین او و پسرش “لمک” خدای حقیقی را می شناختند (فصل ۵ آیه ۲۹). لمک شانزده ساله بود که آدم فوت کرد. بدین ترتیب، بسیاری از هم عصران نوح آدم را می شناختند و با سرگذشت او آشنا بودند. با این توصیف، متوشالح در کشتی حضور نداشت.
پس می توان نتیجه گرفت که قبل از وقوع طوفان متوشالح درگذشت. خداوند به او عمر طولانی داد تا با همکاری لمک و نوح درباره بلای قریب الوقوع هشدار دهد و مردم فرصت توبه داشته باشند (اول پطرس فصل ۳ آیه ۲۰).
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
