یکی از ادعاهای عجیب منتقدان آن است که در کتاب مقدس اشاره شده که ماه روشنایی ندارد! (ایوب فصل ۲۵ آیه ۵).
در ابتدا باید بدانیم که هر آیه کتاب مقدس، فقط حاوی سخن خداوند یا پیامبران او نیست، بلکه در مواردی سخنان مردم یا بت پرستان ذکر شده است. پس باید دریابیم چه کسی ادعا کرده “ماه روشنایی ندارد.”
وقتی فصل ۲۵ کتاب ایوب را می خوانیم، متوجه می شویم یکی از دوستان ایوب به نام “بلدد شوحی” نظر خود را بیان می کند. این فصل کوتاه ترین فصل کتاب ایوب است و فقط دارای شش آیه می باشد:
“آنگاه بلد شوحی جواب داد:”سلطنت و هیبت از آن خداوند است و او صلح را در آسمان ها برقرار می کند. کسی نمی تواند تعداد فرشتگانی را که در خدمت او هستند، بداند. نور خدا بر همه و در هر جا می تابد. آیا انسان فانی می تواند در نظر خدا پاک و بی عیب باشد؟ حتی مهتاب و ستارگان در نظر او درخشنده و پاک نیستند (ترجمه قدیمی فارسی کتاب مقدس که در سال ۱۸۹۵ میلادی منتشر شد، چنین است:”کیست که نور او بر وی طلوع نمی کند؟ اینک ماه نیز روشنایی ندارد و ستارگان در نظر او پاک نیستند”)، چه رسد به انسان خاکی که کرمی بیش نیست. زندگی انسان چه ارزشی در نظر خدا دارد؟”
در واقع “بلدد” می گوید که خدا دارای ابهت بوده و بر عالم هستی تسلط و قدرت مطلق دارد. او همه چیز را زیر نظر دارد. لشکر فرشتگانش گوش به فرمان اوست و آماده اطاعت برای اجرای فرامین می باشند. بنابراین کیست که بتواند با او مقاومت نماید؟ (آیات ۱- ۳)
عدالت خدا از تقدس او سرچشمه می گیرد (آیات ۴- ۶). بلدد می پرسد:”آیا انسان فانی می تواند پاک و بی عیب باشد؟ حتی مهتاب و ستارگان در نظر او درخشنده و پاک نیستند”، زیرا “خدا نور است و در او هیچ تاریکی وجود ندارد” (اول یوحنا فصل ۱ آیه ۵). به عبارت دیگر بلدد می پرسد از آن جا که خدا مقدس و عادل است، چطور انسان می تواند در مقابل خدا ادعای کاملیت نماید؟
در مشرق زمین، ماه و ستارگان درخشش بیشتری دارند، با این توصیف، حتی آن ها هم در نظر خدا درخشنده و پاک نیستند. مانند کرم شب تاب که در روز نورش عیان و مشخص نیست، اما در شب می توان نور آن را دید.
نقل قول یک آیه از کتاب مقدس به طور ناقص یا بدون در نظر گرفتن کل متن، غالبا مفهومی کاملا اشتباه را به دست می دهد. مثلا حذف آیات۱، ۴ و ۶ می تواند به این تصور دامن بزند که کتاب مقدس تعلیم می دهد که ماه در شب از روشنایی برخوردار نیست! یک نمونه مشهور از نقل قول نادرست از کتاب مقدس در مزمور ۱۴ آیه ۱ یافت می شود:”خدایی نیست”، در حالی که جمله کامل چنین است:”نادان گمان می کند که خدایی نیست.” بدین ترتیب نقل قول ناقص، مفهومی را ارائه می دهد که بر خلاف مفهوم واقعی آیه است. سوء استفاده منتقدان از کتاب مقدس بدین طریق رایج و متداول می باشد. برای رفع سوء تفاهم باید به کتاب مقدس رجوع کنیم و آیات قبل و بعد و حتی فصل قبل و بعد را مطالعه نماییم.
بلدد ادعا می کند که انسان در مقابل خدا، چیزی جز “کرم” نیست! این سخن بلدد با تعلیم کلام خدا همخوانی ندارد. در کتاب پیدایش می خوانیم که خداوند می فرماید:”انسان را شبیه خود بسازیم”، پس خدا انسان را شبیه خود آفرید” (پیدایش فصل ۱ آیات ۲۶- ۲۷). انسان از نظر شخصیت شبیه خدا آفریده شده: دارای احساسات، اراده و عقل می باشد. از آن جا که شبیه خدا هستیم، می توانیم درباره خود و توانایی های مان تفکر مثبت داشته باشیم. این حقیقتی انکار ناشدنی که هر یک از ما در نظر خدا، ارزشی بی حد و حصر داریم. یادآوری این نکته ضروری است که در دوران فیض (عهد جدید) مسیح جان خود را برای نجات ما از قلمرو قدرتمند گناه داد. روح القدس برای هدایت و تقویت در امور روحانی به ما عطا شد و خدای پدر، پدر ما می باشد و ما فرزند او هستیم (یوحنا فصل ۱ آیه ۱۲). خدا با ما چون بندگان رفتار نمی کند، بلکه مانند کسانی که فرزندخواندگی را یافته اند (غلاطیان فصل ۴ آیات ۱- ۶).
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
