دوم سموئیل باب 22

image_pdfimage_print
سرود پیروزی داوود
(مزمور 18)
1‏-2داوود بعد از آنکه خداوند او را از دست شائول و دیگر دشمنانش رهانید، این سرود را به سپاس نجات خود، برای خداوند سرایید:
خداوند پشتیبان من است،
و پناهگاه مستحکم من.
3خدای من، نجات‌دهندهٔ من است.
او همانند یک پناهگاه از من محافظت می‌‌کند؛
او مرا حمایت می‌کند و در امنیّت نگاه می‌دارد.
او نجات‌دهندهٔ من است.
او مرا حمایت می‌کند و از دست دشمنانم رهایی‌ام می‌‌بخشد.
4خداوند را که شایستهٔ سپاس و ستایش است می‌طلبم،
و از شر دشمنانم در امان هستم.
5امواج مرگ به دورم حلقه زده‌اند
و امواج نابودکننده احاطه‌ام کرده‌اند.
6طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند
و مرگ، دام خود را بر سر راهم قرار داده است.
7در مشکلاتم به حضور خداوند زاری نمودم،
از خدای خود کمک خواستم.
و او از معبد خود نالهٔ مرا شنید
و فریاد من به گوشش رسید.
8آنگاه زمین لرزید و تکان خورد
و بنیاد آسمانها از شدّت خشم او به لرزه افتاد.
9از سوراخهای بینی او دود برآمد
و از دهانش زغال برافروخته و آتش کشنده بیرون آمد.
10او آسمانها را شکافت و فرود آمد
و زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.
11او با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کرد
و بر بالهای باد پرواز کرد.
12او با تاریکی خود را پوشانید
و ابرهای سیاه باران‌زا احاطه‌اش کردند.
13از روشنی حضور او شراره‌ها زبانه کشیدند.
14خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت.
و صدای خداوند متعال شنیده شد.
15تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنانش را پراکنده ساخت
و با رعد و برق همه را آشفته کرد.
16عمق دریا ظاهر شد
و بنیاد زمین آشکار گردید،
هنگامی که خداوند دشمنانش را توبیخ کرد
و با خشم بر آنها غرید.
17خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛
و از آبهای عمیق مرا بیرون کشید.
18او مرا از دست دشمنان قدرتمندم
و از دست تمام کسانی‌که از من متنفّرند رهانید
آنها برایم خیلی قوی بودند.
19وقتی در سختی بودم، بر سرم ریختند،
امّا خداوند از من حمایت کرد.
20او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛
او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.
21خداوند به‌خاطر نیکوکاری‌ام به من پاداش داد
و به‌خاطر بی‌گناهی‌ام به من برکت عطا نمود.
22من دستورات خداوند را بجا آورده‌ام
و روی خود را از خدا برنگردانیده‌ام.
23احکام او را انجام داده‌ام
و از اوامر او سرپیچی نکرده‌ام.
24در پیشگاه او بی‌عیب بوده
و از گناه دوری کرده‌ام.
25بنابراین به‌خاطر نیکوکاری‌ام به من پاداش داد،
و به‌خاطر بی‌گناهی‌ام به من برکت عطا نمود.
26ای خداوند، تو با اشخاص وفادار، وفادار هستی
و به مردم بی‌عیب، نیکویی می‌کنی.
27با کسانی‌که پاک هستند با پاکی رفتار می‌نمایی
و با کسانی‌‌‌که کجرو هستند مخالفت می‌کنی.
28تو فروتنان را نجات می‌بخشی،
و اشخاص متکبّر را سرنگون می‌کنی.
29ای خداوند، تو نور من هستی
تاریکی مرا روشن گردان.
30با نیروی تو به دشمن یورش می‌برم
و دژهای آنان را درهم می‌شکنم.
31راه خدا کامل و وعدهٔ خدا قابل اطمینان است،
او حافظ کسانی‌ است که به او پناه می‌برند.
32خداوند، تنها خداست؛
خدا تنها تکیه‌گاه ماست.
33این خدا، پناهگاه پایدار من است
و راه من را امن ساخته است.
34پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته
و بر کوهها استوارم نموده است.
35دستهایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد
تا بتوانم قویترین کمان را به دست گیرم.
36ای خداوند تو از من حمایت نموده و مرا نجات دادی،
کمک تو مرا به عظمت رسانید.
37راه را برای قدمهایم هموار ساختی،
تا پاهایم نلغزند.
38دشمنانم را تعقیب کردم و آنها را شکست دادم؛
و تا آنها را از بین نبردم بازنگشتم.
39آنها را بکلّی پایمال نمودم تا دیگر بر نخیزند
و به زیر پاهایم جان دادند.
40تو برای مبارزه به من نیرو بخشیدی
و دشمنانم زیر پاهایم جان دادند.
41دشمنانم را متواری ساختی
و کسانی را که از من نفرت داشتند، نابود کردم.
42آنها برای کمک زاری می‌کنند، امّا کسی به دادشان نمی‌رسد.
خداوند را صدا کردند، امّا او به آنها جوابی نداد.
43من آنها را همچون غبار زمین، خُرد کردم
و به زیر پاهای خود مانند گل و لای کوچه پایمال نمودم.
44تو مرا از دست مردم ستیزه‌گر رهانیدی،
و فرمانروایی مرا بر ملّتها حفظ نمودی؛
مردمی را که نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.
45بیگانگان نزد من تعظیم می‌کنند
و دستوراتم را فوراً اطاعت می‌نمایند.
46آنها دلسرد شده‌اند
و با ترس و لرز از قلعه‌‌های خود بیرون می‌آیند.
47خداوند زنده است! حامی خود را ستایش می‌کنم!
متبارک باد خدای قدرتمند که مرا نجات می‌دهد!
48او در برابر دشمنانم مرا پیروزی می‌بخشد
و ملل جهان را به دست من مغلوب می‌سازد.
49او مرا از دست دشمنانم می‌رهاند.
و نزد دشمنانم سرافرازم می‌نماید
و مرا از چنگ مردم ظالم نجات می‌دهد.
50بنابراین من تو را در میان ملّتها ستایش می‌کنم
و سرود نیایش برای تو می‌خوانم.
51خداوند پیروزی و افتخار را نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود می‌کند
و به برگزیدهٔ خود داوود، و فرزاندان او
برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.

دیدگاهتان را بنویسید