« و خداوند خدا آدم را ندا در داد و گفت: کجا هستی ؟ » ( پیدایش ۳ : ۹ )
یک استاد سخنوری و فن موعظه ، در سمیناری از دانشجویانش خواست که آیه فوق را بخوانند . اکثر دانشجویان ، سوال خدا را طوری خواندند که گویی پلیس از دزدی که به هنگام ارتکاب جرم دستگیر شده ، مواخذه می کند . اما یک واعظ خوب این کلمات را طوری می خواند که گویی پدری دلشکسته آن را بر زبان می راند . جهان این قدر در نظرمان اسرار آمیز جلوه نمی کرد اگر میتوانستیم درک کنیم که آدم را خدایی غمگین آفریده ، غمگین به خاطر لغزش شیطان. و اکنون یاٌسی تازه ، چرا که آدم نیز لغزش خورد . خدا رفاقتی را که امید زیادی به آن بسته بود ، از دست داد .
بعدها خدا سوالی بس اندوهبار تر از قائن پرسید : « برادرت هابیل کجاست ؟ » ( پیدایش ۴ : ۹ )
کجاست آن واعظ خوبی که بتواند این کلمات را طوری بخواند که تمامی اندوه خدا را ابراز کند؟
این سوالات باید طوری خوانده شوند که شنونده بتواند بر ترس فائق آید ، ترسی که باعث شد آدم برهنه و گناهکار خود را در بین بوته ها پنهان سازد . سوالات از جانب خدایی مطرح شده اند که از پیش تصمیم داشت نجات دهنده ای از ذریت زن را بفرستد تا برای گناهان نوع بشر مضروب شود ، خدایی که حتی جنایتکاری همچون قائن را تحت محافظت مخصوص خود قرار می دهد. خون مسیح می تواند او را نیز طاهر سازد . « جایی که گناه زیاده گشت ، فیض بی نهایت افزون گردید.» ( رومیان ۵ : ۲۰ ).
برای کل زندگی تان به خدا اطمینان کنید و به شفقت پر مهر او اعتماد داشته باشید.
