در اول پطرس فصل ۳ آیه های ۱۸ تا ۱۹ می خوانیم: “مسیح نیز زحمت دید. او خود از هر گناهی مبرّا بود، اما یک بار جان خود را در راه ما گناهکاران فدا کرد تا ما را به حضور خدا بیاورد. زمانی که بدن مسیح در قبر گذاشته شد، روح او زنده ماند؛ و این روح او بود که نزد ارواح محبوس رفت و پیروزی خود را به آنان بشارت داد”. کلمه “روح” در این آیه به روح عیسی مسیح اشاره می کند. در اینجا، تقابل بین جسم عیسی مسیح و روح القدس نیست بلکه بین جسم عیسی مسیح و روح عیسی مسیح می باشد. جسم عیسی مسیح مرد ولی روح او زنده ماند.
اول پطرس فصل ۳ آیه های ۱۸ تا ۲۲ ارتباط لازم میان رنج مسیح (آیه ۱۸) و جلال یافتن او را (آیه ۲۲) بیان می کند. فقط پطرس است که راجع به اتفاقاتی که حد فاصل مرگ و قیام عیسی رخ داده اند، اطلاعات مشخصی ارائه میدهد. بر اساس نوشته پطرس، در یک فاصله زمانی بین مرگ و رستاخیز مسیح، او به اوراح محبوس بشارت داد.
در عهد جدید، از کلمه “روح” برای توصیف فرشتگان و شیاطین استفاده شده است، نه برای انسان. در اول پطرس فصل ۳ آیه ۲۰، پطرس اشاره به ارواح می کند. همچنین در هیچ کجای کتاب مقدس گفته نشده که عیسی مسیح از جهنم بازدید کرده است. اعمال رسولان فصل ۲ آیه ۳۱ می گوید که او به “دنیای مردگان” رفت. دنیای مردگان، جهنم نیست بلکه جایی است که مردگان در آنجا منتظر روز رستاخیز می مانند. مکاشفه فصل ۲۰ آیه های ۱۱ تا ۱۵ به روشنی بین دریاچه آتش و دنیای مردگان تفاوت قائل می شود. دریاچه آتش جایگاه ابدی گمگشتگان می باشد. در حالیکه دنیای مردگان، مکان موقتی برای گمگشتگان و قدیسین عهد قدیم می باشد.
خداوند ما،عیسی مسیح، روح خود را به پدر سپرد و جان داد و به بهشت وارد شد (لوقا فصل ۲۳ آیه ۴۳). در یک فاصله زمانی بین مرگ و رستاخیزش، مکانی را نیز بازدید نمود، جاییکه پیام خود را به ارواح رسانید( احتمالا منظور فرشتگان گمراه شده می باشد؛ رجوع شود به یهودا آیه ۶). این ارواح به نوعی به کسانی مربوط می شوند که قبل از طوفان روح زندگی می کردند (اول پطرس فصل ۳ آیه ۲۰). پطرس برای ما مشخص نکرده که عیسی مسیح چه چیزی به ارواح زندانی اعلام کرد، هر چه که بود نمی توانست پیام “نجات” باشد چراکه فرشتگان نمی توانند نجات پیدا کنند (عبرانیان فصل ۲ آیه ۱۶). احتمالا رساندن پیام پیروزی بر شیطان و میزبان های او بوده است ( اول پطرس فصل ۳ آیه ۲۲؛ کولسیان فصل ۲ آیه ۱۵). افسسیان فصل ۴ آیه های ۸ تا ۱۰ هم سرنخ هایی راجع به کارهای عیسی مسیح در فاصله زمانی بین مرگ و رستاخیزش به ما داده است. پولس با نقل قول از مزامیر فصل ۶۸ آیه ۱۸ در افسسیان فصل ۴ آیه ۸ می گوید:” در کتاب «زبور داود» نیز دربارۀ مسیح پیشگویی شده که وقتی او پس از مرگ زنده شد و شیطان را مغلوب ساخت و ظفرمندانه به آسمان بازگشت، به مردم هدایا بخشید”.از افسسیان فصل ۴ آیه ۸ تا ۱۰ اینچنین بنظر میرسد که مسیح به بهشت رفت تا تمام آنانی را که قبل از مرگش به او ایمان آورده بودند به بهشت ببرد.
بنابراین، با وجود همۀ آنچه گفته شد؛ کلام خدا بطور کامل مشخص نکرده است که مسیح دقیقاً در این سه روز، یعنی مابین مرگ و قیامش، چه کار میکرد. چنین بنظر میرسد که او پیروزی خود را بر فرشتگان سقوط کرده وبی ایمانان اعلام میکرد. آنچه را بطور یقین میتوانیم بدانیم این است که او در این مدت به مردم فرصت دوباره برای نجات نداد. ما بعد از مرگ داوری خواهیم شد و شانس دوباره نجات به ما بعد از مرگ داده نخواهد شد (عبرانیان فصل ۹ آیه ۲۷). هیچ جواب قطعی برای کار مسیح در فاصلۀ بین مرگ و قیامش وجود ندارد. شاید این یکی از اسراری است که تا به روز قیامت آن را نخواهیم فهمید.
منبع: gotquestions
